Op de helft
Blijf op de hoogte en volg Tine
12 November 2013 | Frankrijk, Vézelay
Chalons - Auxerre - Vézelay - 170 km. - november 2013 - etappe 19
VEZELAY/KOUDUM. Vanuit het schilderachtige centrum van Vézelay (midden-Frankrijk) komen ze joelend en zingend aangemarcheerd: een olijke groep jonge Franse padvinders, de rugzakken nonchalant over hun schouders dragend. Het geeft een vrolijke noot aan deze zondagmiddag in november.
Even eerder bereikte ik Vézelay (500 inwoners) en het is er opvallend druk met mensen van allerlei pluimage.
Op dat moment ontdek je dat het hier niet alleen een kruispunt is van- en voor pelgrimswegen, maar duidelijk ook een plek voor toeristen en dagjesmensen. Stille getuigen zijn de geparkeerde auto’s en touringcars op de net buiten de bebouwde kom aangelegde grote parkeerterreinen. De hoofdstraat biedt een keur aan antiekwinkeltjes, galerieën, souvenirshops en café’s. Het aanbod van neringdoenden is sterker gericht op vakantiegangers dan op de passerende pelgrims.
Terwijl ik beneden op een plein nog een beetje sta rond te kijken bemerk ik dat iedereen die er aankomt de weg omhoog neemt, mensen met kinderwagens, heren op leeftijd en kwebbelende oude dametjes met handtasjes.
Allemaal naar de op 400 meter hoogte gelegen Basiliek St. Madeleine. Ook ik sla die weg in, waarvan de bestrating oogt als uit de tijd van de Romeinen. Het blijkt een hele onderneming om zonder struikelen boven te komen.
Hoe doen die oude dametjes dat?
STOPCONTACT
Eenmaal boven op het plein voor de Basiliek kom je meneer pastoor tegen, of een non die een brief post (zouden ze geen e mail hebben in het klooster?), een bedelaar (...) met een centenbakje naast zich. Dan, na een controlerende blik in zijn bakje verdwijnt hij in het café en komt na een poosje weer naar buiten. Neemt vervolgens, met bakje en al, zijn oude plaats weer in.
Er zijn, terwijl het toch al november is, nog vele wandelaars c.q. pelgrims. Over en weer worden foto’s gemaakt, vergezeld van korte praatjes in verschillende talen.
De drukte hier is een grote tegenstelling met mijn voorgaande dagen. Dagen waarin ik, op weg naar deze plaats, gewend raakte aan de stilte in het glooiende landschap. Dagen van alleen maar lopen, eten, drinken en slapen. In mijn “vrije tijd” ’s avonds las ik wat over de volgende etappe (welke richting, hoe ver, waar kun je slapen) en maakte enkele aantekeningen van de gelopen dag. Het zoeken naar een stopcontact om mijn telefoon op te laden was ook een van de dagelijkse bezigheden. En indien er wifi aanwezig was had ik via whatsapp contact met hen die mij dierbaar zijn.
Al met al heeft een pelgrim het nog best druk. Terwijl er over pelgrimstochten dikwijls nogal diepzinnig wordt gedaan. Maar uit onwetendheid vergeet men dat het een groot deel van de dag gewoon “overleven” is.
Natuurlijk is er verdieping en schoonheid, maar dat zit in kleine momenten. Als je daar voor open staat dan zijn die er in vele vormen: een uitzicht, een praatje, een gedachte.
PARAPLU
Mijn plan was dit najaar (voorlopig) te eindigen in Vézelay, om in het volgend voorjaar weer verder te wandelen. Hier ben ik ongeveer op de helft van de totale afstand naar Santiago.
Door het vlotte verloop van de afgelegde etappes hield ik tijd over en besloot nog een stukje westwaarts gegaan. Via een jaagpad langs de rivier de l’Yonne kwam ik in Clamecy terecht, een stadje met een goed bewaard middeleeuws centrum.
De auberge waar ik die nacht verbleef heette La Chapelle (inderdaad een verbouwde kapel) en was gevestigd op Place du Bethlehem. Hoe symbolisch wil je het hebben.
Daarna nog een eindje noordwaarts, om praktische redenen: ik moest een gunstig openbaar vervoer punt hebben om terug naar Nederland te kunnen.
Noordwaarts gaan was eigenlijk onlogisch, want op deze manier liep ik weer een stuk terug. Ook dat hoort bij het onderweg zijn, waar lang niet alles altijd maar logisch is.
Spijtig was wel dat het na mijn vertrek vanuit Vézelay dagenlang continue heeft geregend.
Gelukkig bleef de temperatuur zeer dragelijk, om en nabij de 18 graden, plus de juiste kleding maakten de dagen weer goed.
Helaas liep het voor mijn paraplu, die overuren had gedraaid, op de laatste dag minder goed af. Deze plu bestond toen nog uit een paar geknakte baleinen waar hier en daar een flard stof aan hing. Met een welgemikte boog belandde het restant in de prullenbak ergens op een Frans treinstation.
Met genoegen stapte ik daarna in een warme en comfortabele trein, wiens neus in de richting van Nederland stond.…...…..wordt vervolgd.
VEZELAY/KOUDUM. Vanuit het schilderachtige centrum van Vézelay (midden-Frankrijk) komen ze joelend en zingend aangemarcheerd: een olijke groep jonge Franse padvinders, de rugzakken nonchalant over hun schouders dragend. Het geeft een vrolijke noot aan deze zondagmiddag in november.
Even eerder bereikte ik Vézelay (500 inwoners) en het is er opvallend druk met mensen van allerlei pluimage.
Op dat moment ontdek je dat het hier niet alleen een kruispunt is van- en voor pelgrimswegen, maar duidelijk ook een plek voor toeristen en dagjesmensen. Stille getuigen zijn de geparkeerde auto’s en touringcars op de net buiten de bebouwde kom aangelegde grote parkeerterreinen. De hoofdstraat biedt een keur aan antiekwinkeltjes, galerieën, souvenirshops en café’s. Het aanbod van neringdoenden is sterker gericht op vakantiegangers dan op de passerende pelgrims.
Terwijl ik beneden op een plein nog een beetje sta rond te kijken bemerk ik dat iedereen die er aankomt de weg omhoog neemt, mensen met kinderwagens, heren op leeftijd en kwebbelende oude dametjes met handtasjes.
Allemaal naar de op 400 meter hoogte gelegen Basiliek St. Madeleine. Ook ik sla die weg in, waarvan de bestrating oogt als uit de tijd van de Romeinen. Het blijkt een hele onderneming om zonder struikelen boven te komen.
Hoe doen die oude dametjes dat?
STOPCONTACT
Eenmaal boven op het plein voor de Basiliek kom je meneer pastoor tegen, of een non die een brief post (zouden ze geen e mail hebben in het klooster?), een bedelaar (...) met een centenbakje naast zich. Dan, na een controlerende blik in zijn bakje verdwijnt hij in het café en komt na een poosje weer naar buiten. Neemt vervolgens, met bakje en al, zijn oude plaats weer in.
Er zijn, terwijl het toch al november is, nog vele wandelaars c.q. pelgrims. Over en weer worden foto’s gemaakt, vergezeld van korte praatjes in verschillende talen.
De drukte hier is een grote tegenstelling met mijn voorgaande dagen. Dagen waarin ik, op weg naar deze plaats, gewend raakte aan de stilte in het glooiende landschap. Dagen van alleen maar lopen, eten, drinken en slapen. In mijn “vrije tijd” ’s avonds las ik wat over de volgende etappe (welke richting, hoe ver, waar kun je slapen) en maakte enkele aantekeningen van de gelopen dag. Het zoeken naar een stopcontact om mijn telefoon op te laden was ook een van de dagelijkse bezigheden. En indien er wifi aanwezig was had ik via whatsapp contact met hen die mij dierbaar zijn.
Al met al heeft een pelgrim het nog best druk. Terwijl er over pelgrimstochten dikwijls nogal diepzinnig wordt gedaan. Maar uit onwetendheid vergeet men dat het een groot deel van de dag gewoon “overleven” is.
Natuurlijk is er verdieping en schoonheid, maar dat zit in kleine momenten. Als je daar voor open staat dan zijn die er in vele vormen: een uitzicht, een praatje, een gedachte.
PARAPLU
Mijn plan was dit najaar (voorlopig) te eindigen in Vézelay, om in het volgend voorjaar weer verder te wandelen. Hier ben ik ongeveer op de helft van de totale afstand naar Santiago.
Door het vlotte verloop van de afgelegde etappes hield ik tijd over en besloot nog een stukje westwaarts gegaan. Via een jaagpad langs de rivier de l’Yonne kwam ik in Clamecy terecht, een stadje met een goed bewaard middeleeuws centrum.
De auberge waar ik die nacht verbleef heette La Chapelle (inderdaad een verbouwde kapel) en was gevestigd op Place du Bethlehem. Hoe symbolisch wil je het hebben.
Daarna nog een eindje noordwaarts, om praktische redenen: ik moest een gunstig openbaar vervoer punt hebben om terug naar Nederland te kunnen.
Noordwaarts gaan was eigenlijk onlogisch, want op deze manier liep ik weer een stuk terug. Ook dat hoort bij het onderweg zijn, waar lang niet alles altijd maar logisch is.
Spijtig was wel dat het na mijn vertrek vanuit Vézelay dagenlang continue heeft geregend.
Gelukkig bleef de temperatuur zeer dragelijk, om en nabij de 18 graden, plus de juiste kleding maakten de dagen weer goed.
Helaas liep het voor mijn paraplu, die overuren had gedraaid, op de laatste dag minder goed af. Deze plu bestond toen nog uit een paar geknakte baleinen waar hier en daar een flard stof aan hing. Met een welgemikte boog belandde het restant in de prullenbak ergens op een Frans treinstation.
Met genoegen stapte ik daarna in een warme en comfortabele trein, wiens neus in de richting van Nederland stond.…...…..wordt vervolgd.
-
13 November 2013 - 08:21
Erna:
Wat laat je ons mee genieten met al die fotos erbij. De voetmassage is er bij in geschoten?
Bij deze bied ik je er één aan. Beide voeten wel te verstaan, dan kan je soepel verder met de tweede helft.
Warme groet van Erna. -
13 November 2013 - 13:13
Jos:
Leuk om weer een stuk met je mee te lopen door je mooie verslag. Hoop je gauw weer te zien met Nordic in Friesland.
Groetjes Johan en Jos -
13 November 2013 - 20:41
Ank:
Blij te lezen dat wij niet de enige waren met pestregen, hoewel ik je natuurlijk altijd mooi weer toewens!
Gauw even bij kletsen in het echt.
-
14 November 2013 - 09:23
Ria Wiss:
Hey Tine.
Wat leuk dat je in Vezelay was. Ik was er zelf 3x (zonder te weten destijds dat het op de route naar Santiago was), omdat we tijdens onze omzwervingen met het kampeerbusje een gezellige kleine camping in een soort boomgaard ontdekten op 48 km. van Vezelay (Noyer sur Serein) aan de rand van het stadje. Op de een of andere manier heeft deze streek "iets".
Jammer dat ik niet met je mee kon!
Hopelijk heb je geen blaren?
Tot ziens en groetjes, Ria -
15 November 2013 - 10:49
Gerda Veldman:
Net terug van een hectisch tripje naar de randstad, is het heerlijk om weer een stukje met je op te lopen door midden-Frankrijk. Niets heerlijker dan reisverslagen, zo vang ik een glimp op van jouw Camino Tine, bedankt! -
15 November 2013 - 21:28
Jantsje Veenstra:
Tine, weer een mooie etappe, jammer dat het regende, maar ja dat hoort ook bij het leven van een pelgrim..... Waar ik je over vertelde, onze etappe ligt ter hoogte van Aurillac en Brive, dat haal je waarschijnlijk de volgende keer wel.
Gaan deze week laatste etappe lopen van PP.
Tot snel, Jantsje -
16 November 2013 - 21:05
Yvonne Van Zomeren:
Je hebt je belevenissen weer keigoed beschreven.Heerlijk!
Ook leuk om te lezen hoe je afscheid neemt van je plu! Ik geniet hier van!
Bedankt Tine!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
