Een stille dag
Door: tineuitkoudum
Blijf op de hoogte en volg Tine
10 Maart 2011 | Nederland, Mantgum
Tzum – Mantgum – 23 km.- mrt. 2011
Etappe 2
Eigenlijk moet je een beetje gestoord zijn om een Pelgrimstocht te ondernemen. Al was het alleen maar omdat het tamelijk ingewikkeld is om het uit te leggen. Iedereen wandelt wel eens korter of langer, maar een pelgrimstocht…….
De Camino de Santiago vindt zijn oorsprong in een terugkerende droom van Karel de Grote (748-814), heerser van het Frankische rijk dat even groot was als Frankrijk, Duitsland, België en Nederland bij elkaar. In de basiliek van Santiago bevindt zich een kroniek met daarin beschreven de droom van Karel de Grote. In deze droom, in dit visioen, zag hij een weg van sterren aan de hemel van Noord Friesland tot Spanje. Nachten achtereen komt dit gegeven terug en de heerser vroeg zich af wat het zou kunnen betekenen. Dan verschijnt in de belevenis van Karel de Grote de apostel Jacobus. Deze verklaart hem zijn droom: “Gij zult naar Galicië trekken om in de basiliek in Santiago mijn sarcofaag te bezoeken. En na u zullen velen daarheen pelgrimstochten maken.”
De kroniek verschijnt omstreeks 1100 in het openbaar en brengt daarmee pelgrimages naar Noordwest Spanje op gang. In de vroege middeleeuwen was in Europa oorlog aan de orde van de dag. Europa kon dus best pelgrimages gebruiken als wapen tegen al het geweld, als teken van tolerantie en als boetedoening.
Redenen voor een hedendaagse pelgrimage kunnen heel wat diverser zijn: om na te denken over het leven, om inspiratie, als bezinning, een poosje afstand nemen of “gewoon” om er geweest te zijn. Maar bovenal is pelgrimeren een manier om je eigen grenzen te ontdekken.
Wat de hedendaagse pelgrim, en passant, ook ontdekt zijn de gemakken- en ongemakken van het openbaar vervoer. Iets waar de middeleeuwer niets mee van doen had.
Vooraf aan elk beginpunt is het een heel gepuzzel naar de juiste trein- en busverbinding. En hoe sluit het vervolgens aan op de terugreis.
Mijn 2e etappe begon, gelijk als de vorige, bij mijn voordeur. Naar station Molkwerum-Sneek en dan de bus naar Tzum, naar het punt waar ik de vorige keer geëindigd was. De bus had ik helemaal voor mezelf alleen. Niemand stapte in en de chauffeur rammelde stevig door.
Na het Bildt gaat het landschap naadloos over in de Greidhoeke. Op een verlaten kruispunt na Tzum brengt een wegopbreking me in de problemen: mijn routekaartje klopt niet meer. Geen markering en geen mens te zien. Op goed geluk kies ik een richting en al snel is het duidelijk dat het de verkeerde richting is. Ik probeer achter het grijze wolkendek iets van een zonnetje te ontwaren om me daarop te oriënteren en als dat niet lukt keer ik om en neem het tegenovergestelde pad vanwaar in de verte een kerktoren te zien is. Maar op het vlakke land zie je altijd wel ergens een kerktoren! Het blijkt Winsum te zijn, zit ik toch weer goed, denk ik tevreden.
Vandaar over een hobbelige grasdijk naar Jorwerd. Een monumentale kerk siert het centrum. Daar tegenover een karakteristiek (maar helaas gesloten) etablissement: het wapen van Baarderadeel. Deze voormalige gemeentenaam siert nog de gevel. Verder gaat de reis richting Mantgum, over een door modder bevuild betonpad langs een rommelig boerenerf. Op een scheef hangende paal is een markering zichtbaar.
Aangekomen bij het treinstation van Mantgum vraagt iemand me naar het juiste perron. Mijn antwoord is de eerste zin die ik op deze wandeldag uitspreek. Het was een stille dag. Dat kan gebeuren als je alleen op pad gaat. Zoiets zal heus nog wel eens vaker voorkomen, denk ik………….
t.naarsantiago@live.nl
Etappe 2
Eigenlijk moet je een beetje gestoord zijn om een Pelgrimstocht te ondernemen. Al was het alleen maar omdat het tamelijk ingewikkeld is om het uit te leggen. Iedereen wandelt wel eens korter of langer, maar een pelgrimstocht…….
De Camino de Santiago vindt zijn oorsprong in een terugkerende droom van Karel de Grote (748-814), heerser van het Frankische rijk dat even groot was als Frankrijk, Duitsland, België en Nederland bij elkaar. In de basiliek van Santiago bevindt zich een kroniek met daarin beschreven de droom van Karel de Grote. In deze droom, in dit visioen, zag hij een weg van sterren aan de hemel van Noord Friesland tot Spanje. Nachten achtereen komt dit gegeven terug en de heerser vroeg zich af wat het zou kunnen betekenen. Dan verschijnt in de belevenis van Karel de Grote de apostel Jacobus. Deze verklaart hem zijn droom: “Gij zult naar Galicië trekken om in de basiliek in Santiago mijn sarcofaag te bezoeken. En na u zullen velen daarheen pelgrimstochten maken.”
De kroniek verschijnt omstreeks 1100 in het openbaar en brengt daarmee pelgrimages naar Noordwest Spanje op gang. In de vroege middeleeuwen was in Europa oorlog aan de orde van de dag. Europa kon dus best pelgrimages gebruiken als wapen tegen al het geweld, als teken van tolerantie en als boetedoening.
Redenen voor een hedendaagse pelgrimage kunnen heel wat diverser zijn: om na te denken over het leven, om inspiratie, als bezinning, een poosje afstand nemen of “gewoon” om er geweest te zijn. Maar bovenal is pelgrimeren een manier om je eigen grenzen te ontdekken.
Wat de hedendaagse pelgrim, en passant, ook ontdekt zijn de gemakken- en ongemakken van het openbaar vervoer. Iets waar de middeleeuwer niets mee van doen had.
Vooraf aan elk beginpunt is het een heel gepuzzel naar de juiste trein- en busverbinding. En hoe sluit het vervolgens aan op de terugreis.
Mijn 2e etappe begon, gelijk als de vorige, bij mijn voordeur. Naar station Molkwerum-Sneek en dan de bus naar Tzum, naar het punt waar ik de vorige keer geëindigd was. De bus had ik helemaal voor mezelf alleen. Niemand stapte in en de chauffeur rammelde stevig door.
Na het Bildt gaat het landschap naadloos over in de Greidhoeke. Op een verlaten kruispunt na Tzum brengt een wegopbreking me in de problemen: mijn routekaartje klopt niet meer. Geen markering en geen mens te zien. Op goed geluk kies ik een richting en al snel is het duidelijk dat het de verkeerde richting is. Ik probeer achter het grijze wolkendek iets van een zonnetje te ontwaren om me daarop te oriënteren en als dat niet lukt keer ik om en neem het tegenovergestelde pad vanwaar in de verte een kerktoren te zien is. Maar op het vlakke land zie je altijd wel ergens een kerktoren! Het blijkt Winsum te zijn, zit ik toch weer goed, denk ik tevreden.
Vandaar over een hobbelige grasdijk naar Jorwerd. Een monumentale kerk siert het centrum. Daar tegenover een karakteristiek (maar helaas gesloten) etablissement: het wapen van Baarderadeel. Deze voormalige gemeentenaam siert nog de gevel. Verder gaat de reis richting Mantgum, over een door modder bevuild betonpad langs een rommelig boerenerf. Op een scheef hangende paal is een markering zichtbaar.
Aangekomen bij het treinstation van Mantgum vraagt iemand me naar het juiste perron. Mijn antwoord is de eerste zin die ik op deze wandeldag uitspreek. Het was een stille dag. Dat kan gebeuren als je alleen op pad gaat. Zoiets zal heus nog wel eens vaker voorkomen, denk ik………….
t.naarsantiago@live.nl
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
