Te voet over de Pyreneeën etappe 21 / deel 1
Blijf op de hoogte en volg Tine
05 November 2016 | Spanje, Roncesvalles
TE VOET over De Pyreneeën oktober 2016
van St. Jean Pied de Port (Fr.) naar Roncesvalles (Sp.)
RONCESVALLES. Lopend de Pyreneeën over? Een jaar lang heb ik getwijfeld. Doe ik het wel of doe ik het niet. En dan ineens - nou ja ineens - vind je jezelf terug aan een gezamenlijke pelgrimsmaaltijd in een herberg/klooster in het Spaans/Baskische Roncesvalles.
Een divers gezelschap bevolkt de eetzaal. Een Belgische wandelaar aan onze tafel stelde zich voor als Peter. 'Ze noemen mij Speedy-P., want ik loop soms wel 35 tot 40 km. per dag', zegt hij. Intussen probeert hij een gebakken visje op te peuzelen. Een visje welke hem niet smaakt want hij vindt de vis niet goed gebakken en - nog erger - niet goed 'gekuist'. 'Kijk maar', zegt ie verontwaardigd, 'van binnen is ie nog helemaal zwart.'
Ik kijk en constateer dat Peter gelijk heeft en ik ben opgelucht dat er op mijn bord een kippenpootje ligt. Peter maakt een foto van zijn onsmakelijke visje. 'Ik ga straks mijn beklag doen bij de manager', zegt hij met stemverheffing, 'dit pik ik niet.
Eeeh..., denk ik, de manager...? Het is hier een klooster.
Het nog maar 41 inwoners tellende dorp is alleen maar één groot klooster. De drie eetgelegenheden en de 325 overnachtingsplekken - bedden - in diverse prijsklassen, stapelbedden op slaapzalen, privékamers c.q. appartementen zijn allemaal eigendom van de kloosterorde. Een goed geoliede commercieel getinte organisatie, begreep ik later.
TWEE KILOMETER PER UUR
Roncesvalles bereik je na een gigantisch zware klim. Het begin hiervan ligt in het Franse Saint Jean Pied de Port. Een schilderachtig grensdorpje omsloten door gebergte. Het is behalve als Camino-wandelvertrekpunt ook sterk op dagtoerisme ingesteld. Slenterend en winkelend publiek overheerst in het oude centrum. Even buiten het dorp is het stil en zijn er klaterende bergstroompjes en vogelgeluiden die de wandelaar vergezellen.
De Pyreneeën, ze ogen vriendelijk en zelfs uitnodigend. Ze geven een totaal andere aanblik dan het weerbarstige Franse Alpengebergte. Maar vergis je niet. Ook hier geldt: niets is wat het lijkt.
De route gaat gestadig over in een steeds smaller en ruiger wordend geitenpad met een breedte van nauwelijks 30 centimeter. Het stijgingspercentage is uitermate pittig. Met flink wat adempauzes en een tempo van 2 km. per uur ging ik omhoog.
Voor de verandering was ik dit keer niet alleen op stap. Na zo'n 2000 km. in mijn uppie te hebben afgelegd had ik op dit traject gezelschap van mijn echtgenoot. Hij ((eigenlijk meer een fietser dan loper zoals ie zelf zegt) bleek nergens moeite mee te hebben en stiefelde bergopwaarts lekker door.
Maar dan, na 20 km. geploeter, dient zich ineens de top aan: het hoogste punt van deze route, op 1050 meter, is bereikt! Als beloning valt je een majestueus uitzicht over de omgeving toe. Een uiterst tevreden gevoel ook, hoewel dat bij mij minuten later pas goed begint door te dringen.
Dat er op dat hoogste punt ook nog een gedenkteken staat voor Roeland - ridder in het leger van Karel de Grote - die daar in 778 de slag met de Moren verloor, neem je voor kennisgeving aan. Je kijkt er even naar en loopt weer verder.
Vrijwel direct na dat hoogste punt daalt het pad behoorlijk steil naar beneden, naar het op 300 mtr. lager gelegen Roncesvalles.
De zwaarste etappe zit erop en al dalende denk je dat het vanaf nu alleen nog maar kan meevallen.......(wordt vervolgd).
van St. Jean Pied de Port (Fr.) naar Roncesvalles (Sp.)
RONCESVALLES. Lopend de Pyreneeën over? Een jaar lang heb ik getwijfeld. Doe ik het wel of doe ik het niet. En dan ineens - nou ja ineens - vind je jezelf terug aan een gezamenlijke pelgrimsmaaltijd in een herberg/klooster in het Spaans/Baskische Roncesvalles.
Een divers gezelschap bevolkt de eetzaal. Een Belgische wandelaar aan onze tafel stelde zich voor als Peter. 'Ze noemen mij Speedy-P., want ik loop soms wel 35 tot 40 km. per dag', zegt hij. Intussen probeert hij een gebakken visje op te peuzelen. Een visje welke hem niet smaakt want hij vindt de vis niet goed gebakken en - nog erger - niet goed 'gekuist'. 'Kijk maar', zegt ie verontwaardigd, 'van binnen is ie nog helemaal zwart.'
Ik kijk en constateer dat Peter gelijk heeft en ik ben opgelucht dat er op mijn bord een kippenpootje ligt. Peter maakt een foto van zijn onsmakelijke visje. 'Ik ga straks mijn beklag doen bij de manager', zegt hij met stemverheffing, 'dit pik ik niet.
Eeeh..., denk ik, de manager...? Het is hier een klooster.
Het nog maar 41 inwoners tellende dorp is alleen maar één groot klooster. De drie eetgelegenheden en de 325 overnachtingsplekken - bedden - in diverse prijsklassen, stapelbedden op slaapzalen, privékamers c.q. appartementen zijn allemaal eigendom van de kloosterorde. Een goed geoliede commercieel getinte organisatie, begreep ik later.
TWEE KILOMETER PER UUR
Roncesvalles bereik je na een gigantisch zware klim. Het begin hiervan ligt in het Franse Saint Jean Pied de Port. Een schilderachtig grensdorpje omsloten door gebergte. Het is behalve als Camino-wandelvertrekpunt ook sterk op dagtoerisme ingesteld. Slenterend en winkelend publiek overheerst in het oude centrum. Even buiten het dorp is het stil en zijn er klaterende bergstroompjes en vogelgeluiden die de wandelaar vergezellen.
De Pyreneeën, ze ogen vriendelijk en zelfs uitnodigend. Ze geven een totaal andere aanblik dan het weerbarstige Franse Alpengebergte. Maar vergis je niet. Ook hier geldt: niets is wat het lijkt.
De route gaat gestadig over in een steeds smaller en ruiger wordend geitenpad met een breedte van nauwelijks 30 centimeter. Het stijgingspercentage is uitermate pittig. Met flink wat adempauzes en een tempo van 2 km. per uur ging ik omhoog.
Voor de verandering was ik dit keer niet alleen op stap. Na zo'n 2000 km. in mijn uppie te hebben afgelegd had ik op dit traject gezelschap van mijn echtgenoot. Hij ((eigenlijk meer een fietser dan loper zoals ie zelf zegt) bleek nergens moeite mee te hebben en stiefelde bergopwaarts lekker door.
Maar dan, na 20 km. geploeter, dient zich ineens de top aan: het hoogste punt van deze route, op 1050 meter, is bereikt! Als beloning valt je een majestueus uitzicht over de omgeving toe. Een uiterst tevreden gevoel ook, hoewel dat bij mij minuten later pas goed begint door te dringen.
Dat er op dat hoogste punt ook nog een gedenkteken staat voor Roeland - ridder in het leger van Karel de Grote - die daar in 778 de slag met de Moren verloor, neem je voor kennisgeving aan. Je kijkt er even naar en loopt weer verder.
Vrijwel direct na dat hoogste punt daalt het pad behoorlijk steil naar beneden, naar het op 300 mtr. lager gelegen Roncesvalles.
De zwaarste etappe zit erop en al dalende denk je dat het vanaf nu alleen nog maar kan meevallen.......(wordt vervolgd).
-
05 November 2016 - 13:24
Jantsje:
wow Tine, wat super mooi, je bent weer 'op paad'!! Samen met Gerard! Ben heel benieuwd naar je verdere reisverslag. Groetnis Lolke en Jantsje -
05 November 2016 - 14:34
Jos:
Geweldig! Ik zou het wel willen doen, maar....jij doet 't. CHAPEAU! -
05 November 2016 - 14:45
Nelly Bom- Van Duyvenvoorde:
Hoi Tine,
SUPER!!!
Mooie foto's.
Pas op dat Gerard je er niet uitloopt! (grapje)
Liefs Nelly
-
05 November 2016 - 21:12
Karin Spijkerman:
Geweldig wat je doet Tine en mooi om via je reisverslag mee te reizen. gr karin
-
06 November 2016 - 09:02
Yvonne Meesters:
Dag Tine,
Fijn om je verslag te lezen en deelachtig te zijn aan stukjes van jouw reis.
Ja, het uitzicht op de top is een geweldige beloning na een zware klim, zo
herinner ik mij van mijn beklimmingen elders.
Fijn dat je levensmaatje nu ook je wandelmaatje wil zijn op dit avontuur.
Hartelijke groet,
Yvonne
-
06 November 2016 - 22:29
Yvonne Van Zomeren:
Je verslag doet verlangen naar het vervolg. Ik kijk er naar uit! -
07 November 2016 - 11:31
Wim Zorn:
We zitten aan het ontbijt. Yvonne: Wil jij het verslag van Tine even lezen?
Ik draai het geluid van de radio weg en zeg: Natuurlijk.
Vanaf de eerste regel ben ik geboeid. Er bij.
Beleef de Camino vanuit mijn gemakkelijke stoel.
Zie Tine en Gerard de top bereiken en besef hoeveel geluk wij hebben. Fijne buren hebben is, als ik denk aan de ellende van vluchtelingen dat via de speakers tot mij kwam, een zegen.
Dat deze buurvrouw ook nog kan schrijven is als de kers op de taart.
Tine heel veel dank. Ik kijk uit naar het volgende verslag. Het wordt een goede dag!
Wim -
03 December 2017 - 12:37
Malysse Philippe:
Beste, ik las 2 verslagen van je tocht over de Pyreneen.
Hebt U wat nuttige info voor mij ?
Graag hadden wij volgend jaar te voet over de Pyreneen getrokken.
Wij vertrekken met de fiets vanuit Belgie naar Compostella.
Het enige wat wij te voet wensen te doen is de Pyreneen en de laatste 2 a 3 dagen voor Compostella.
Mocht het kunnen graag bruikbare info zoals bijv. hoeveel tijd je dient te voorzien om de oversteek te maken ?
Welke schoenen ?
alvast bedankt voor je reactie,
Philippe Malysse
0032478/629 029
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
