Te voet over de Pyreneeën etappe 21 / deel 2
Blijf op de hoogte en volg Tine
07 November 2016 | Spanje, Pamplona
TE VOET over de Pyreneeën oktober 2016 deel 2
etappe 21
van Roncesvalles naar Pamplona (Sp.)
PAMPLONA. Na 's morgens inkopen (fruit, brood, sap) te hebben gedaan bij de plaatselijke supermarkt - supermercado - gaat de 'pelgrim' voort. De goed aangegeven route voert veelal over ruwe keienpaden die bijna bij elke stap die je zet heel wat concentratie vragen.
Het niveau verschil - 300/400 mtr. - is te doen, de uitzichten en doorkijkjes zijn schitterend, het weer is prachtig.
Heel af en toe hoor je het geluid van een koeienbel, een bel die ditmaal niet - zoals je eerst denkt - om een koeiennek hangt maar om de hals van een paard die al klingelend kalm doorgaat met grazen.
Opeens wordt de stilte verbroken door een merkwaardig bonkend geluid. Omkijkend geloof je eerst niet wat je ziet: een MTB'er komt in volle vaart aangestuiterd. Met volle bepakking en zonder helm - ook dat nog - knalt hij voorbij.
Te verbaasd om een foto te nemen kijk je naar de stuurmanskunst van de fietser. Binnen een tiental seconden is hij uit het zicht op dit kronkelende pad. Dat doet ie niet voor het eerst, denk je. Daarna blijft nog kilometerslang bij elke oneffenheid van formaat - en dat zijn er nogal wat - de vraag doorgaan in je hoofd: hoe heeft ie deze 'hobbels' genomen?
De vrees dat fiets en berijder ergens verderop verkreukeld in de bosjes liggen blijkt ongegrond.
Rond het middaguur wordt het geluid van paardenhoeven hoorbaar. Pauzerend op een plank en een paar stenen dat voor een bankje moet doorgaan gebruiken we de lunch met de in de supermercado gekochte etenswaren.
Over de smalle weg komen twee paarden aangestapt. Op het eerste opgezadelde paard - paard nr.2 erachter verbonden door een lijn - zit een ruiter. Aan de volle zadeltassen te zien lijkt dit drietal voorbereid op een lange tocht. De ruiter neemt zijn hoed af en groet vriendelijk voordat hij in de bossen verdwijnt.
Fietser noch ruiter hebben we teruggezien.
MUZIEK BIJ HET ONTBIJT
Het Caminoseizoen liep duidelijk ten einde. Op de route zijn nog slechts een handjevol andere wandelaars. Behalve dat iedere wandelaar elkaar in het voorbijgaan het gebruikelijke "bon camino - buen camino" toewenst is er onderweg niet of nauwelijks met anderen gesproken. Ieder liep in zijn/haar eigen belevingswereld. Op één uitzondering na: een luidop telefonerende Fransman.
Dat het seizoen ten einde liep was ook merkbaar in de dorpjes die je passeert. Veel was gesloten. In de iets grotere dorpen bieden alleen nog locale kroegjes en pensionnetjes eten en drinken aan.
In een privépension in Zubiri, een dorp halverwege Roncesvalles en Pamplona waren wij de enige. Ja, er kon ook ontbeten worden. Maar of dat nou helemaal van harte ging bij de pensionhoudster betwijfelde ik.
De volgende ochtend tijdens het - overigens goed verzorgde - ontbijt zette de meneer van het pension een CD op met religieuze muziek. Service van de zaak? Om de stilte te verbreken? Meneer verdween daarna, bijna sluipend, de keuken in. Deze geste was vast vol goede bedoelingen, maar bij mij kwam het wat komisch over.
Een uurtje later, de rugzak om,de buik vol met Spaanse broodjes, koekjes, koffie en yoghurt. Zubiri verlatend over de Middeleeuwse stenen boogbrug gaat het de hele dag verder klimmend en dalend door prachtige afwisselende paden en landschappen.
Vele uren- en kilometers verder ontwaak je langzaam maar zeker uit je wandelroes.
Het pad wordt breder, de keien worden betonstroken, de betonstroken gaan over in asfalt. De stilte wordt ingeruild voor het brommen, sissen en roken van de aan de rand van stedelijk gebied gelegen industriezone.
Daarachter zie je de contouren van de stad opdoemen: Pamplona. De stadse onrust valt rauw over je heen. "t Is even wennen na dagenlange stilte.
Pamplona. Aangekomen in het historisch centrum, aan de voet van de vestingmuren van de Citadel, gebouwd in 1570 om de Spanjaarden te beschermen tegen het Franse leger, is het eindpunt van deze reis bereikt.
Ondergronds bevindt zich bij de citadel een gloednieuw megagroot busstation vanwaar lange afstandsbussen vertrekken naar allerlei windstreken. Ja, ook naar Frankrijk.
Volgend jaar weer verder, dan wacht er nog het laatste traject van deze Camino de Santiago.......(wordt vervolgd)
etappe 21
van Roncesvalles naar Pamplona (Sp.)
PAMPLONA. Na 's morgens inkopen (fruit, brood, sap) te hebben gedaan bij de plaatselijke supermarkt - supermercado - gaat de 'pelgrim' voort. De goed aangegeven route voert veelal over ruwe keienpaden die bijna bij elke stap die je zet heel wat concentratie vragen.
Het niveau verschil - 300/400 mtr. - is te doen, de uitzichten en doorkijkjes zijn schitterend, het weer is prachtig.
Heel af en toe hoor je het geluid van een koeienbel, een bel die ditmaal niet - zoals je eerst denkt - om een koeiennek hangt maar om de hals van een paard die al klingelend kalm doorgaat met grazen.
Opeens wordt de stilte verbroken door een merkwaardig bonkend geluid. Omkijkend geloof je eerst niet wat je ziet: een MTB'er komt in volle vaart aangestuiterd. Met volle bepakking en zonder helm - ook dat nog - knalt hij voorbij.
Te verbaasd om een foto te nemen kijk je naar de stuurmanskunst van de fietser. Binnen een tiental seconden is hij uit het zicht op dit kronkelende pad. Dat doet ie niet voor het eerst, denk je. Daarna blijft nog kilometerslang bij elke oneffenheid van formaat - en dat zijn er nogal wat - de vraag doorgaan in je hoofd: hoe heeft ie deze 'hobbels' genomen?
De vrees dat fiets en berijder ergens verderop verkreukeld in de bosjes liggen blijkt ongegrond.
Rond het middaguur wordt het geluid van paardenhoeven hoorbaar. Pauzerend op een plank en een paar stenen dat voor een bankje moet doorgaan gebruiken we de lunch met de in de supermercado gekochte etenswaren.
Over de smalle weg komen twee paarden aangestapt. Op het eerste opgezadelde paard - paard nr.2 erachter verbonden door een lijn - zit een ruiter. Aan de volle zadeltassen te zien lijkt dit drietal voorbereid op een lange tocht. De ruiter neemt zijn hoed af en groet vriendelijk voordat hij in de bossen verdwijnt.
Fietser noch ruiter hebben we teruggezien.
MUZIEK BIJ HET ONTBIJT
Het Caminoseizoen liep duidelijk ten einde. Op de route zijn nog slechts een handjevol andere wandelaars. Behalve dat iedere wandelaar elkaar in het voorbijgaan het gebruikelijke "bon camino - buen camino" toewenst is er onderweg niet of nauwelijks met anderen gesproken. Ieder liep in zijn/haar eigen belevingswereld. Op één uitzondering na: een luidop telefonerende Fransman.
Dat het seizoen ten einde liep was ook merkbaar in de dorpjes die je passeert. Veel was gesloten. In de iets grotere dorpen bieden alleen nog locale kroegjes en pensionnetjes eten en drinken aan.
In een privépension in Zubiri, een dorp halverwege Roncesvalles en Pamplona waren wij de enige. Ja, er kon ook ontbeten worden. Maar of dat nou helemaal van harte ging bij de pensionhoudster betwijfelde ik.
De volgende ochtend tijdens het - overigens goed verzorgde - ontbijt zette de meneer van het pension een CD op met religieuze muziek. Service van de zaak? Om de stilte te verbreken? Meneer verdween daarna, bijna sluipend, de keuken in. Deze geste was vast vol goede bedoelingen, maar bij mij kwam het wat komisch over.
Een uurtje later, de rugzak om,de buik vol met Spaanse broodjes, koekjes, koffie en yoghurt. Zubiri verlatend over de Middeleeuwse stenen boogbrug gaat het de hele dag verder klimmend en dalend door prachtige afwisselende paden en landschappen.
Vele uren- en kilometers verder ontwaak je langzaam maar zeker uit je wandelroes.
Het pad wordt breder, de keien worden betonstroken, de betonstroken gaan over in asfalt. De stilte wordt ingeruild voor het brommen, sissen en roken van de aan de rand van stedelijk gebied gelegen industriezone.
Daarachter zie je de contouren van de stad opdoemen: Pamplona. De stadse onrust valt rauw over je heen. "t Is even wennen na dagenlange stilte.
Pamplona. Aangekomen in het historisch centrum, aan de voet van de vestingmuren van de Citadel, gebouwd in 1570 om de Spanjaarden te beschermen tegen het Franse leger, is het eindpunt van deze reis bereikt.
Ondergronds bevindt zich bij de citadel een gloednieuw megagroot busstation vanwaar lange afstandsbussen vertrekken naar allerlei windstreken. Ja, ook naar Frankrijk.
Volgend jaar weer verder, dan wacht er nog het laatste traject van deze Camino de Santiago.......(wordt vervolgd)
-
07 November 2016 - 14:59
Yvonne Van Zomeren:
Dank je voor dit mooie laatste verslag.
Ik kijk nu al uit naar volgend jaar.
Maar intussen gaan we nog heel veel beleven in Koudum!
-
07 November 2016 - 19:11
Lolkeveenstra:
Mooi Tine. Niet te lang wachten volgend jaar!. Dan reizen we in gedachten weer met jouw mee.
Wat zijn ze toch mooi die pyreneeen. -
08 November 2016 - 08:21
Ria Wiss:
Hee Tine.
Weer een mooi verslag, hoor.
Groetjes van ons allen, Ria -
08 November 2016 - 09:39
Wietske :
Tine, wer in prachtich ferslach en leuke foto's, wat is it dêr moai.
tip.... it letter type mei fan mij wol grutter of......myn eagen ;)
fr.gr. Wietske
-
08 November 2016 - 23:20
Kees:
A fine job reporting on your latest adventures. Hopefully you were not delayed too much by your fellow traveller:). Beautiful pictures, boy that path looks down right dangerous, going for a spill could seriously injure a person. But you made it. Looking forward to next year's edition. -
09 November 2016 - 16:53
Nelly Bom- Van Duyvenvoorde:
Hoi,
Kort maar pittig deze keer.
Weer een prachtig verhaal. Ik verwacht minstens een boek als je volgend jaar het eindpunt haalt.
Mooie foto's.
Goede reis naar huis samen en op naar volgend jaar!
Liefs Nelly en Rob -
28 November 2016 - 15:44
Huib Van Der Horst:
Hei Tine,
Wat een heerlijk geschreven verslag van je nog niet voltooide reis naar Santiago.
Het grootste stuk zit er op, ben benieuwd naar het vervolg.
Jammer dat we niet even konden praten over je belevenissen.
In het voorjaar logeren we vast weer in de B&B van Yvonne en Wim.
Maar eens kijken of het dan lukt.
Hartelijke groet Huib van der Horst.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
