Rokende schoorstenen
Door: tineuitkoudum
Blijf op de hoogte en volg Tine
25 November 2011 | Nederland, Roermond
Boxmeer – Venlo – Roermond – 51 km. – november 2011
Etappe 12
“Bent u jarig?”, vroeg ik aan de uitbater van het pension annex café in Venlo, waar ik zou overnachten. Daarbij wijzend op de ballonnen en slingers die er hingen.
Hij keek me aan en zei: “Nee, nee, het was vorige week de elfde van de elfde!” Met een blik van: dat weet je toch wel! Beeldde ik het me in of keek hij me echt wat meewarig aan. “Natuurlijk weer iemand van boven de grote rivieren”, zag ik hem denken.
Tja, Limburg, ik was dus overduidelijk aangeland in het rijk der carnavalsvierders.
Als er nog iets is wat me in Midden-Limburg ook is opgevallen dan zijn het rokende fabrieksschoorstenen. Niet een of twee maar velen. Vooral het stuk tussen Venlo en Roermond is bezaaid met hoge pijpen in diverse maten en soorten. Pijpen die bij troosteloze gebouwen horen. Industriële nijverheid alom en landschappelijk gezien behoorlijk dominerend. Veel bruin, grijs en grauw. Verrassend bont van samenstelling daarentegen waren de verzamelterreinen voor oud c.q. recycling papier. Hoog opgetaste stapels kleurige papierblokken.
Heel charmant, vooral voor de “Noorderling”, zijn de kapelletjes op de straathoeken. De ene nog fraaier of devoter dan de andere. Hoewel ik, eerlijk is eerlijk, mezelf er op betrapte dat ik na het zoveelste kruisbeeld of kapelletje gewoon doorliep. Alleen een snelle blik uit m’n ooghoek.
Eveneens charmant is de carrévorm van de grotere en meestal oudere boerderijen. Deze hebben ook vaak een goed onderhouden “Bakhoes”, wat tegen een ander gebouw staat aangeleund. Maar minstens zo charmant is de houding van de Limburgers, die ik tot nu toe ben tegen gekomen. Gastvrij, Bourgondisch (waar ze overigens prat op gaan) en behulpzaam.
In het met ballonnen opgeleukte pension logeerden nog een keurig geklede heer compleet met aktetas, een jong stel en ik. We troffen elkaar bij het ontbijt. De keurige heer leek wat gehaast at zijn ontbijtje, slurpte koffie, pakte zijn aktetas en verdween. Het jonge stel had het druk met hun dagplanning, bij wie- en waar ze inkopen gingen doen en ik dubde over mijn route van die dag: rechtstreeks naar Roermond of via een slingerend pad langs de Maasplassen Ik koos het laatste. Halverwege kreeg ik gezelschap van meelopers: een stel waggelende en gakkende ganzen die grote belangstelling toonden voor mijn lunchpakket. Een ander soort belangstelling is er ook van zeer velen in mijn thuisomgeving, wat ik als enorm stimulerend ervaar. Op, wat men noemt een reisdagboek, op internet: tineuitkoudum.waarbenjij.nu heb ik alle, tot nu toe gelopen, wandelverslagen geplaatst.
Ik was al een heel eind gevorderd langs de Maasplassen toen een gure wind opstak die me diep in mijn jas deed wegduiken, kraag omhoog en handschoenen aan. Foto’s nemen wordt dan een heel gedoe, want met gehandschoende vingers is het een gepruts met die kleine knopjes. Het fraaie dorpskerkje uit de 11e eeuw in Asselt aan de Maas was beslist een foto waard, maar op dat moment had ik geen zin meer om mijn camera op te diepen. In de trein terug naar huis vond ik dat toch erg spijtig van mezelf………..
t.naarsantiago@live.nl
Etappe 12
“Bent u jarig?”, vroeg ik aan de uitbater van het pension annex café in Venlo, waar ik zou overnachten. Daarbij wijzend op de ballonnen en slingers die er hingen.
Hij keek me aan en zei: “Nee, nee, het was vorige week de elfde van de elfde!” Met een blik van: dat weet je toch wel! Beeldde ik het me in of keek hij me echt wat meewarig aan. “Natuurlijk weer iemand van boven de grote rivieren”, zag ik hem denken.
Tja, Limburg, ik was dus overduidelijk aangeland in het rijk der carnavalsvierders.
Als er nog iets is wat me in Midden-Limburg ook is opgevallen dan zijn het rokende fabrieksschoorstenen. Niet een of twee maar velen. Vooral het stuk tussen Venlo en Roermond is bezaaid met hoge pijpen in diverse maten en soorten. Pijpen die bij troosteloze gebouwen horen. Industriële nijverheid alom en landschappelijk gezien behoorlijk dominerend. Veel bruin, grijs en grauw. Verrassend bont van samenstelling daarentegen waren de verzamelterreinen voor oud c.q. recycling papier. Hoog opgetaste stapels kleurige papierblokken.
Heel charmant, vooral voor de “Noorderling”, zijn de kapelletjes op de straathoeken. De ene nog fraaier of devoter dan de andere. Hoewel ik, eerlijk is eerlijk, mezelf er op betrapte dat ik na het zoveelste kruisbeeld of kapelletje gewoon doorliep. Alleen een snelle blik uit m’n ooghoek.
Eveneens charmant is de carrévorm van de grotere en meestal oudere boerderijen. Deze hebben ook vaak een goed onderhouden “Bakhoes”, wat tegen een ander gebouw staat aangeleund. Maar minstens zo charmant is de houding van de Limburgers, die ik tot nu toe ben tegen gekomen. Gastvrij, Bourgondisch (waar ze overigens prat op gaan) en behulpzaam.
In het met ballonnen opgeleukte pension logeerden nog een keurig geklede heer compleet met aktetas, een jong stel en ik. We troffen elkaar bij het ontbijt. De keurige heer leek wat gehaast at zijn ontbijtje, slurpte koffie, pakte zijn aktetas en verdween. Het jonge stel had het druk met hun dagplanning, bij wie- en waar ze inkopen gingen doen en ik dubde over mijn route van die dag: rechtstreeks naar Roermond of via een slingerend pad langs de Maasplassen Ik koos het laatste. Halverwege kreeg ik gezelschap van meelopers: een stel waggelende en gakkende ganzen die grote belangstelling toonden voor mijn lunchpakket. Een ander soort belangstelling is er ook van zeer velen in mijn thuisomgeving, wat ik als enorm stimulerend ervaar. Op, wat men noemt een reisdagboek, op internet: tineuitkoudum.waarbenjij.nu heb ik alle, tot nu toe gelopen, wandelverslagen geplaatst.
Ik was al een heel eind gevorderd langs de Maasplassen toen een gure wind opstak die me diep in mijn jas deed wegduiken, kraag omhoog en handschoenen aan. Foto’s nemen wordt dan een heel gedoe, want met gehandschoende vingers is het een gepruts met die kleine knopjes. Het fraaie dorpskerkje uit de 11e eeuw in Asselt aan de Maas was beslist een foto waard, maar op dat moment had ik geen zin meer om mijn camera op te diepen. In de trein terug naar huis vond ik dat toch erg spijtig van mezelf………..
t.naarsantiago@live.nl
-
08 December 2011 - 09:12
Yvonne Meesters:
Hallo Tine,
Ik vind het leuk je zo te kunnen volgen.
Wandelen doet iets met ons. We tasten de aardbol af met onze voeten en kijken rond in de alsmaar veranderende cirkel die horizon heet.
Onderweg zijn: dichter bij de essentie van het leven kun je niet komen....
warme groet,
Yvonne
-
08 December 2011 - 11:48
Erna3@home.nl:
Hallo wereldvrouw,
Wat ga je snel zeg, zit je al in Limboerg(zachte g) mien lan.Een aparte provincie, de sfeer is daar zo anders vind ik.Ik wist trouwens niet dat daar zoveel industrie was, zo leren we door jou de provincies kennen. Tine"s Tour.
Je wordt er mentaal wel sterk van hè, als je 'smorgens aan je ontbijtje zit en weet dat je straks weer een eind moet lopen, in je ééntje. Nogmaals, ik heb veel bewondering voor je.
Dank je wel voor deze heerlijke verslagen en foto's en tot de volgende maal.
Warme groet van Erna. -
08 December 2011 - 22:16
Pake.:
Hallo Tine.
Kreeg vandaag bericht van jouw reis, moest eerst half uur nadenken wie kan dit nu zijn (ben zelf ook de jongste niet). Vind leuk bericht te ontvangen alleen je bent (of was) in Roermond.
Heb nu eerste bericht ontvangen. Ga nu inloggen misschien ontvang ik er meer.
Jou verslag is van 24 nov.
Groeten Johannes (pake.waarbenjij.nu) -
09 December 2011 - 07:33
Jos Beucker Andreae:
Hoi Tine,
Jij bent al aangekomen in het donkere Zuiden. Geniet van mijn moederland! Ik geniet van je verslag!
lieve groet ook van Johan, Jos -
09 December 2011 - 19:04
Lolke Veenstra:
Prachtige verslagen Tine. Ik loop in gedachten met je mee.
Japikspaed loopt over een andere route dan ons PP maar ik herken veel van jouw waarnemingen.
Roermondse omgeving is inderdaad een crime maar de binnenstad is erg mooi.. Vanaf 12 km onder Roermond gaan wij in het voorjaar weer verder. Helaas moet dat bij ons in de vrije uren. Maar wanneer ik dit zo lees zou je gelijk ophouden met werken en alleen maar lopen.
Zie alweer uit naar jouw volgend verslag. -
11 December 2011 - 19:48
Tante Ank Uit Laaxum:
wel die lege potten terug brengen, he!?!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
