Taalgrens
Door: tineuitkoudum
Blijf op de hoogte en volg Tine
12 Juni 2011 | Nederland, Wolvega
De Knipe – Wolvega – 18 km. – juni 2011
Etappe 5
KOUDUM. “U passeert een TAALGRENS”, staat er levensgroot op het informatiebord, net na een bruggetje over de Tjonger in Mildam. Onder de bovenste regel staat het allemaal nog eens uitgelegd in het Stellingwerfs: “Taelgebied van et Stellingwarfs” : een Nedersaksische streektaal met een aantal Friese elementen.
Volgens recent onderzoek gebruikt ruim 50% het West-Stellingwerfs als dagelijkse taal. Voor het Oost-Stellingwerfs geldt een veel lager percentage, dat ligt rondom de 30%. Belangstellenden kunnen bij de “Stichting Stellingwarver Schrieversronte” een beginners cursus spreken en schrijven volgen.
Het riviertje de Tjonger (Fries: De Tsjonger) of in het Stellingwarfs: revier de Kuunder in de gemeente Stienwiekerlaand, markeert de grens tussen Friesland en De Stellingwerven.
Als ik mijn route vervolg naar Oldeholtwolde over een rechte, bijna boomloze, weg begint het te miezeren. Even daarvoor “kuierde” ik nog door het beschutte bosgebied van Oranjewoud dat mij voerde langs de Eco kathedraal van filosoof, landschapsarchitect Louis Le Roy. Deze architect werd begin jaren zeventig nog voor gek versleten met zijn plannen voor een Eco tuin. Nu, ca.veertig jaar later, kan iedereen zien (ook de sceptici van toen) dat het plan een interessante ontwikkeling heeft doorgemaakt. Door stenen en ander overtollig bouwmateriaal te stapelen heeft het natuurlijke proces veel moois opgeleverd met een keur aan wilde planten en struiken. Het idee van Le Roy was dus zo gek nog niet. Dat blijkt ook wel uit het feit dat er inmiddels een stichting is opgericht, die wil waarborgen dat het tot het jaar 3000 (!) blijft behouden.
Ineens hoor ik “goedemorgen” achter me. Als uit het niets duikt er een klein groepje wandelaars op. “Waar gaat de reis naar toe?” is de wederzijdse vraag. “Naar Santiago”, zeg ik.“Wij ook”, antwoorden ze enthousiast. We wisselen wat (route-) gegevens uit en nog wat andere wetenswaardigheden alvorens ik weer doorloop. “Tot ziens in Spanje”, zeg ik ten afscheid. Dan, wanneer ik een meter of dertig van ze verwijderd ben word ik nageroepen: “ja, tot ziens in Spanje, maar niet meer vandaag!” Grinnikend loop ik door………...
t.naarsantiago@live.nl
Etappe 5
KOUDUM. “U passeert een TAALGRENS”, staat er levensgroot op het informatiebord, net na een bruggetje over de Tjonger in Mildam. Onder de bovenste regel staat het allemaal nog eens uitgelegd in het Stellingwerfs: “Taelgebied van et Stellingwarfs” : een Nedersaksische streektaal met een aantal Friese elementen.
Volgens recent onderzoek gebruikt ruim 50% het West-Stellingwerfs als dagelijkse taal. Voor het Oost-Stellingwerfs geldt een veel lager percentage, dat ligt rondom de 30%. Belangstellenden kunnen bij de “Stichting Stellingwarver Schrieversronte” een beginners cursus spreken en schrijven volgen.
Het riviertje de Tjonger (Fries: De Tsjonger) of in het Stellingwarfs: revier de Kuunder in de gemeente Stienwiekerlaand, markeert de grens tussen Friesland en De Stellingwerven.
Als ik mijn route vervolg naar Oldeholtwolde over een rechte, bijna boomloze, weg begint het te miezeren. Even daarvoor “kuierde” ik nog door het beschutte bosgebied van Oranjewoud dat mij voerde langs de Eco kathedraal van filosoof, landschapsarchitect Louis Le Roy. Deze architect werd begin jaren zeventig nog voor gek versleten met zijn plannen voor een Eco tuin. Nu, ca.veertig jaar later, kan iedereen zien (ook de sceptici van toen) dat het plan een interessante ontwikkeling heeft doorgemaakt. Door stenen en ander overtollig bouwmateriaal te stapelen heeft het natuurlijke proces veel moois opgeleverd met een keur aan wilde planten en struiken. Het idee van Le Roy was dus zo gek nog niet. Dat blijkt ook wel uit het feit dat er inmiddels een stichting is opgericht, die wil waarborgen dat het tot het jaar 3000 (!) blijft behouden.
Ineens hoor ik “goedemorgen” achter me. Als uit het niets duikt er een klein groepje wandelaars op. “Waar gaat de reis naar toe?” is de wederzijdse vraag. “Naar Santiago”, zeg ik.“Wij ook”, antwoorden ze enthousiast. We wisselen wat (route-) gegevens uit en nog wat andere wetenswaardigheden alvorens ik weer doorloop. “Tot ziens in Spanje”, zeg ik ten afscheid. Dan, wanneer ik een meter of dertig van ze verwijderd ben word ik nageroepen: “ja, tot ziens in Spanje, maar niet meer vandaag!” Grinnikend loop ik door………...
t.naarsantiago@live.nl
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
