Friesland exit
Door: tineuitkoudum
Blijf op de hoogte en volg Tine
21 Juni 2011 | Nederland, Steenwijk
Wolvega – Steenwijk – 23 km. – juni 2011
Etappe 6
Friesland uit- en naadloos Overijssel binnen gewandeld. Landschappelijk worden meer en meer kleine veranderingen zichtbaar zoals de lichte hoogte verschillen, lagere en langere boerderijen waarbij het omringende weiland vaker omzoomd is door geboomte.
Langs de meanderende rivier De Linde kom je langs de Blesserbrugschans, ooit een onderdeel van de Friese waterlinie, welke liep van de Zuiderzee, via Heerenveen tot Frieschepalen. Toen rond 1680 “Bommen Berend, de bijnaam (vanwege zijn gewelddadige inslag) voor de bisschop van Munster het Friese land wilde veroveren kwam hij er niet doorheen. De restanten van de schans zijn gerestaureerd en in ere hersteld. De locatie ademt nu rust en vredigheid uit.
Aan het einde van deze weg doemt Willemsoord op. Begin 1900 gesticht door de “Maatschappij voor Weldadigheid” was het dorp bedoelt om kansarme gezinnen een beter bestaan te geven. Orde, netheid en scholing was de regel in het “Oord”. De kroonprins van Oranje, de latere Koning Willem 2, die het initiatief toejuichte, “schonk” Willemsoord zijn naam.
Daarna wordt de weg recht en eentonig. Ik besluit, ad hoc, om een klein ommetje te maken over Steenwijkerwold. Dan klinkt op deze stille landelijke weg het geluid van een langzaam rijdende auto achter me. Als ik me dat realiseer staan direct al mijn zintuigen op scherp! Ik kijk achterom en zie een gebutst en gedateerd busje. De chauffeur stopt en vraagt of ik soms weet waar er hier boerenbedrijven te vinden zijn. “Want”, zegt de druk gebarende en sjofele bestuurder, “ ik heb handel in mijn bus en ik moet verkopen, weet je wel!”
“Nee, dat weet ik niet”, zeg ik. Hij herhaalt het nog een paar keer.
Ik vind het wat eigenaardig en op zijn vraag heb ik ook geen antwoord. Terwijl ik langzaam doorloop zeg ik hem dat hij maar terug moet keren naar de provinciale weg om het daar te vragen.
Twee, of drie minuten later scheurt hij me met een rotvaart voorbij en verlies ik het busje uit het oog. Een half uur later zie ik hem op het erf van een boerderij staan. Hij is in druk gesprek gewikkeld met de boer, terwijl de deuren van zijn bus wijd open staan. Toch echte handel, constateer ik.
Het ommetje over Steenwijkerwold is langer dan ik dacht, maar biedt mooie doorkijkjes in het glooiende landschap. Jammer genoeg beland ik daarna bij de rand van Steenwijk op een groot bedrijventerrein. Pelgrims zouden niets begrepen hebben van deze “handel”, noch hoe het hier anno 2011 uit zou zien………..
t.naarsantiago@live.nl
Etappe 6
Friesland uit- en naadloos Overijssel binnen gewandeld. Landschappelijk worden meer en meer kleine veranderingen zichtbaar zoals de lichte hoogte verschillen, lagere en langere boerderijen waarbij het omringende weiland vaker omzoomd is door geboomte.
Langs de meanderende rivier De Linde kom je langs de Blesserbrugschans, ooit een onderdeel van de Friese waterlinie, welke liep van de Zuiderzee, via Heerenveen tot Frieschepalen. Toen rond 1680 “Bommen Berend, de bijnaam (vanwege zijn gewelddadige inslag) voor de bisschop van Munster het Friese land wilde veroveren kwam hij er niet doorheen. De restanten van de schans zijn gerestaureerd en in ere hersteld. De locatie ademt nu rust en vredigheid uit.
Aan het einde van deze weg doemt Willemsoord op. Begin 1900 gesticht door de “Maatschappij voor Weldadigheid” was het dorp bedoelt om kansarme gezinnen een beter bestaan te geven. Orde, netheid en scholing was de regel in het “Oord”. De kroonprins van Oranje, de latere Koning Willem 2, die het initiatief toejuichte, “schonk” Willemsoord zijn naam.
Daarna wordt de weg recht en eentonig. Ik besluit, ad hoc, om een klein ommetje te maken over Steenwijkerwold. Dan klinkt op deze stille landelijke weg het geluid van een langzaam rijdende auto achter me. Als ik me dat realiseer staan direct al mijn zintuigen op scherp! Ik kijk achterom en zie een gebutst en gedateerd busje. De chauffeur stopt en vraagt of ik soms weet waar er hier boerenbedrijven te vinden zijn. “Want”, zegt de druk gebarende en sjofele bestuurder, “ ik heb handel in mijn bus en ik moet verkopen, weet je wel!”
“Nee, dat weet ik niet”, zeg ik. Hij herhaalt het nog een paar keer.
Ik vind het wat eigenaardig en op zijn vraag heb ik ook geen antwoord. Terwijl ik langzaam doorloop zeg ik hem dat hij maar terug moet keren naar de provinciale weg om het daar te vragen.
Twee, of drie minuten later scheurt hij me met een rotvaart voorbij en verlies ik het busje uit het oog. Een half uur later zie ik hem op het erf van een boerderij staan. Hij is in druk gesprek gewikkeld met de boer, terwijl de deuren van zijn bus wijd open staan. Toch echte handel, constateer ik.
Het ommetje over Steenwijkerwold is langer dan ik dacht, maar biedt mooie doorkijkjes in het glooiende landschap. Jammer genoeg beland ik daarna bij de rand van Steenwijk op een groot bedrijventerrein. Pelgrims zouden niets begrepen hebben van deze “handel”, noch hoe het hier anno 2011 uit zou zien………..
t.naarsantiago@live.nl
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
