Loslopende honden
Door: tineuitkoudum
Blijf op de hoogte en volg Tine
16 Oktober 2011 | Nederland, Lobith
Zutphen – Doesburg – Lobith – 43 km. – oktober 2011
Etappe 10
“Ik heb het niet express gedaan hoor”, zegt een dame op hoge leeftijd tegen de treinconductrice en de opmerking plaatst: “u heeft geen saldo op uw kaart geladen.”Mevrouw kijkt zeer verbaasd en mompelt: “maar hij piepte wel.” De conductrice aarzelt, kijkt haar collega, die al een paar banken verder is, eens aan en zegt: “goed, ik geloof u, maar u moet straks wel uitstappen en naar de informatiebalie gaan om het in orde te maken. Intussen schrijf ik een gewoon treinkaartje voor u uit zodat u verder kunt reizen. De rekening hiervan wordt thuisgestuurd. Heeft u een legitimatie bij u?” Ja, dat had mevrouw wel.
Intussen is de collega-conducteur bijna aan het eind van de coupé is gekomen. Bijna, want dan doemt er weer een OV kaart probleem op: een jonge dame wiens kaart een scheur heeft. De conducteur, een beetje bits: “nou die doet het dus mooi niet meer!” Ook deze reizigster werd gesommeerd naar de eerstkomende infobalie te gaan. En hopla, weer werd er handmatig een treinkaartje uitgeschreven.
Lopend heb je gelukkig geen last van dit soort problemen. Oké, het gaat niet zo snel, maar dat is precies de bedoeling. Gewoon in je eigen tempo zonder mensen die om kaartjes of legitimaties vragen.
Vanaf station Zutphen wandelde ik over de oude IJsselbrug in zuidelijke richting naar Dieren via een uitgestrekt bosgebied met een keur aan wandelpaden. Aan het begin van een van de paden kom ik een paal met markering tegen. Bovenop een bord met de tekst: “hondenlosloopgebied” en daaronder: “het los laten lopen van honden is uitsluitend toegestaan op eigen risico”.
Ik lees het een paar keer en intussen zie ik door het herfstachtige lover een enorme hond (los) lopen met daarachter het baasje. Even later komt er van links nog een mega formaat (loslopende) hond met een bazin er achteraan. “Hij doet niks hoor”, roept ze. Op dat moment besluit ik om een ander pad te nemen.
Deze route naar Doesburg voerde me weer over de IJssel, die er in de ondergaande zon spiegelend bij lag en net voor de invallende schemer bereikte ik mijn logeeradres in dit kleine Hanzenstadje.
De volgende morgen was het een grijze lucht met dreigende donkere wolken. Geen centimetertje blauw aan de lucht. Buienradar voorspelde ook al niet veel goeds voor die dag. Maar ik wilde naar Pannerden/Lobith, tot aan de boorden van de Rijn komen. Via Didam, Zevenaar en Babberich.
“Dat is nog een behoorlijk open stuk,” zei mijn gastheer van het pension, “het is ook nogal eentonig.”
Inderdaad, dat klopte. Een landschap in stukken gesneden door de Betuwelijn, de trein bestemd voor snel vrachtvervoer. Werkelijk overal duiken de contouren van deze spoorlijn op. De (indertijd omstreden) aanleg zal wel nodig geweest zijn en nut hebben, maar lelijk is het absoluut.
Pas aan de boorden van de Rijn, bij het fiets- en voetveer naar Millingen is het landschap meer bebost en glooiender. Vanaf hier gaat de volgende wandeletappe weer verder………
t.naarsantiago@live.nl
Etappe 10
“Ik heb het niet express gedaan hoor”, zegt een dame op hoge leeftijd tegen de treinconductrice en de opmerking plaatst: “u heeft geen saldo op uw kaart geladen.”Mevrouw kijkt zeer verbaasd en mompelt: “maar hij piepte wel.” De conductrice aarzelt, kijkt haar collega, die al een paar banken verder is, eens aan en zegt: “goed, ik geloof u, maar u moet straks wel uitstappen en naar de informatiebalie gaan om het in orde te maken. Intussen schrijf ik een gewoon treinkaartje voor u uit zodat u verder kunt reizen. De rekening hiervan wordt thuisgestuurd. Heeft u een legitimatie bij u?” Ja, dat had mevrouw wel.
Intussen is de collega-conducteur bijna aan het eind van de coupé is gekomen. Bijna, want dan doemt er weer een OV kaart probleem op: een jonge dame wiens kaart een scheur heeft. De conducteur, een beetje bits: “nou die doet het dus mooi niet meer!” Ook deze reizigster werd gesommeerd naar de eerstkomende infobalie te gaan. En hopla, weer werd er handmatig een treinkaartje uitgeschreven.
Lopend heb je gelukkig geen last van dit soort problemen. Oké, het gaat niet zo snel, maar dat is precies de bedoeling. Gewoon in je eigen tempo zonder mensen die om kaartjes of legitimaties vragen.
Vanaf station Zutphen wandelde ik over de oude IJsselbrug in zuidelijke richting naar Dieren via een uitgestrekt bosgebied met een keur aan wandelpaden. Aan het begin van een van de paden kom ik een paal met markering tegen. Bovenop een bord met de tekst: “hondenlosloopgebied” en daaronder: “het los laten lopen van honden is uitsluitend toegestaan op eigen risico”.
Ik lees het een paar keer en intussen zie ik door het herfstachtige lover een enorme hond (los) lopen met daarachter het baasje. Even later komt er van links nog een mega formaat (loslopende) hond met een bazin er achteraan. “Hij doet niks hoor”, roept ze. Op dat moment besluit ik om een ander pad te nemen.
Deze route naar Doesburg voerde me weer over de IJssel, die er in de ondergaande zon spiegelend bij lag en net voor de invallende schemer bereikte ik mijn logeeradres in dit kleine Hanzenstadje.
De volgende morgen was het een grijze lucht met dreigende donkere wolken. Geen centimetertje blauw aan de lucht. Buienradar voorspelde ook al niet veel goeds voor die dag. Maar ik wilde naar Pannerden/Lobith, tot aan de boorden van de Rijn komen. Via Didam, Zevenaar en Babberich.
“Dat is nog een behoorlijk open stuk,” zei mijn gastheer van het pension, “het is ook nogal eentonig.”
Inderdaad, dat klopte. Een landschap in stukken gesneden door de Betuwelijn, de trein bestemd voor snel vrachtvervoer. Werkelijk overal duiken de contouren van deze spoorlijn op. De (indertijd omstreden) aanleg zal wel nodig geweest zijn en nut hebben, maar lelijk is het absoluut.
Pas aan de boorden van de Rijn, bij het fiets- en voetveer naar Millingen is het landschap meer bebost en glooiender. Vanaf hier gaat de volgende wandeletappe weer verder………
t.naarsantiago@live.nl
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
