Regen en Modder
Door: tineuitkoudum
Blijf op de hoogte en volg Tine
06 September 2011 | Nederland, Zutphen
Zwolle – Zutphen – 58 km. – sept. 2011
Etappe 9
"Kom erin”, zei het vriendelijke echtpaar van het pensionnetje, toen ik daar aanbelde. Ik kijk eens naar mijn schoenen en bedenk dat ik er uitzie als een verzopen kat. De hele dag al waren fikse buien en harde wind mijn deel. Af en toe een beetje zon. Amper genoeg om weer droog te waaien.
Het gastvrije onthaal, warme koffie, een prima bed en het uitstekende ontbijt de volgende morgen, plus lunchpakket deden de rest. Zelf hoefde ik alleen maar verder te lopen. Zo simpel als wat: gewoon je ene voet voor je andere zetten. Opnieuw met de regen als metgezel, dat wel. Zandpaden waren op grote stukken in een benenbrekende glibberige kleiachtige substantie veranderd. Ik mis het houvast van een stok. Voorzichtig kijk ik om me heen of er wellicht een stevige tak ligt die daarvoor kan dienen. Helaas, het werd doormodderen langs het stroomgebied van de IJssel en door stiltegebieden, met namen zoals Tichelgaten en Duurse Waarden.
Dan dringt langzaam maar zeker de overgangsfase naar stadse herrie tot mij door. Ik ervaar het als storend. Onaangenaam vind ik als wandelaar ook de overgangszone van voetgangersgebied naar de verstedelijking: bedrijventerreinen, nieuwbouwwijken, autowegen en lawaai. Ik besluit om voortaan steden zoveel mogelijk te mijden. Dat de vroegere pelgrim wel naar de kerk in het centrum liep was niet alleen verplicht maar ook noodzaak. Daar kreeg hij van de geestelijkheid behalve bemoediging ook onderdak en met een beetje geluk nog een bord eten.
Overigens ben ik niet tegen een bezoek aan een plaats/stad, integendeel zelfs, maar in deze Camino past het niet. Stedenbezoek hoort bij een ander soort reis.
Ondanks mijn bedenkingen verwijlde ik toch in oud-Zutphen. Op zoek naar het treinstation kom je als vanzelfsprekend binnen de vestingmuren terecht. Goed onderhouden en gerestaureerd Zutphen telt ook een aantal fraaie kerkgebouwen waarvan er eentje (een Kloosterkerk uit ca. 1300) de functie heeft van openbare bibliotheek. Jammer genoeg hebben ze bij de gemeente flink zitten slapen toen een patatbakker er een kiosk wilde bouwen. Bijna tegen dit historische gebouw aangeleund staat nu een snackbar met op de gevel in fluorescerend felblauw: “Super Snack Zutphen”.
Ik sta het geheel, met gemengde gevoelens, te bekijken waarna ik wat verkrampt naar het station loop. Mijn fikse blaar (de 1e sinds 250 km.) onder mijn rechtervoet hindert me behoorlijk. Een zitplaats in de trein is het enige waar ik op dat moment naar verlang. Tja, zo eenvoudig kunnen wensen ook zijn……..…
t.naarsantiago@live.nl
Etappe 9
"Kom erin”, zei het vriendelijke echtpaar van het pensionnetje, toen ik daar aanbelde. Ik kijk eens naar mijn schoenen en bedenk dat ik er uitzie als een verzopen kat. De hele dag al waren fikse buien en harde wind mijn deel. Af en toe een beetje zon. Amper genoeg om weer droog te waaien.
Het gastvrije onthaal, warme koffie, een prima bed en het uitstekende ontbijt de volgende morgen, plus lunchpakket deden de rest. Zelf hoefde ik alleen maar verder te lopen. Zo simpel als wat: gewoon je ene voet voor je andere zetten. Opnieuw met de regen als metgezel, dat wel. Zandpaden waren op grote stukken in een benenbrekende glibberige kleiachtige substantie veranderd. Ik mis het houvast van een stok. Voorzichtig kijk ik om me heen of er wellicht een stevige tak ligt die daarvoor kan dienen. Helaas, het werd doormodderen langs het stroomgebied van de IJssel en door stiltegebieden, met namen zoals Tichelgaten en Duurse Waarden.
Dan dringt langzaam maar zeker de overgangsfase naar stadse herrie tot mij door. Ik ervaar het als storend. Onaangenaam vind ik als wandelaar ook de overgangszone van voetgangersgebied naar de verstedelijking: bedrijventerreinen, nieuwbouwwijken, autowegen en lawaai. Ik besluit om voortaan steden zoveel mogelijk te mijden. Dat de vroegere pelgrim wel naar de kerk in het centrum liep was niet alleen verplicht maar ook noodzaak. Daar kreeg hij van de geestelijkheid behalve bemoediging ook onderdak en met een beetje geluk nog een bord eten.
Overigens ben ik niet tegen een bezoek aan een plaats/stad, integendeel zelfs, maar in deze Camino past het niet. Stedenbezoek hoort bij een ander soort reis.
Ondanks mijn bedenkingen verwijlde ik toch in oud-Zutphen. Op zoek naar het treinstation kom je als vanzelfsprekend binnen de vestingmuren terecht. Goed onderhouden en gerestaureerd Zutphen telt ook een aantal fraaie kerkgebouwen waarvan er eentje (een Kloosterkerk uit ca. 1300) de functie heeft van openbare bibliotheek. Jammer genoeg hebben ze bij de gemeente flink zitten slapen toen een patatbakker er een kiosk wilde bouwen. Bijna tegen dit historische gebouw aangeleund staat nu een snackbar met op de gevel in fluorescerend felblauw: “Super Snack Zutphen”.
Ik sta het geheel, met gemengde gevoelens, te bekijken waarna ik wat verkrampt naar het station loop. Mijn fikse blaar (de 1e sinds 250 km.) onder mijn rechtervoet hindert me behoorlijk. Een zitplaats in de trein is het enige waar ik op dat moment naar verlang. Tja, zo eenvoudig kunnen wensen ook zijn……..…
t.naarsantiago@live.nl
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
