Adieu Jabik
Door: tineuitkoudum
Blijf op de hoogte en volg Tine
15 Juli 2011 | Nederland, Zwolle
Vollenhoven – Hasselt/Zwolle- 32 km. - juli 2011
Etappe 8
Het Friese deel van de Santiago route, het Jabikspaad, zit er op: van St. Jacobiparochie tot Hasselt, onder de rook van Zwolle. Al wandelend zijn er tot nu toe
ca. 250 km. (incl. verkeerd lopen) onder mijn schoenzolen door gegaan.
De etappe, van Vollenhoven tot Hasselt, was landschappelijk gezien een hele mooie. Landelijk en stil waren met name de kilometers over de lange slingerdijk na Genemuiden, langs de uiterwaarden van het Zwarte Water. Van verre zie je al de kerktoren van Hasselt, die heel langzaam dichterbij komt. Daar, in het centrum bij de Sint Stephanuskerk eindigt het met wulkjes gemarkeerde Friese Jabikspaad.
Vanaf dat punt tot aan de officieel bewegwijzerde Camino de Santiago in Maastricht, een knooppunt waar routes vanuit diverse windstreken samenkomen en verder gaan, zal ik via andere oude paden en pelgrimroutes voorlopig zelf mijn weg moeten uitzetten. Volgens een globale (Camino) overzichtskaart voert die weg in zuidelijke richting langs de IJssel, langs een aantal Hanzesteden en dan via Zevenaar-Nijmegen-Roermond naar Maastricht.
Nu sta ik in Hasselt, een Hanzestadje welke in 1252 stadrechten kreeg. Dat wist ik niet, maar sta dit gewoon te lezen op een informatiebord van de plaatselijke VVV. Dat het stadsrechten kreeg zal ik wel onthouden maar in welk jaar waarschijnlijk niet. Informatie van toeristische infopanelen blijft maar heel kort in je gedachten hangen. Verder lees ik nog dat belangrijke handelswaar vee, graan, lijnzaad en boter waren en dat Hasselt in de Middeleeuwen een belangrijke Nederlandse bedevaartsplaats was. Van de Heilige kapel rest nog slechts de fundering.
Het stadje oogt vriendelijk en bezit een aantal goed onderhouden monumentale panden, vooral rondom een klein historisch stadsplein bij de kerk. Buiten het centrum zijn er nog de restanten van een vestingmuur te vinden. Geschiedenis alom, als je het maar ziet.
Maar ook de mens van nu kan er alles zien en vinden betreffende zijn/haar noden, getuige de drukte in de winkelstraten, de volle tassen en de bijbehorende haastige tred van het shoppende publiek. Wat is het dan heerlijk, bedenk ik me, om alleen maar een rugzakje bij je te hebben en niets te hoeven. Nou ja niets, er moeten wel kilometertjes gemaakt worden natuurlijk!
Dan wacht me aan het eind van de dag een, toch wel, vervelende verrassing: ik kan niet meer met het openbaar vervoer terug naar mijn startpunt. Er zit niks anders op om dezelfde route dan maar terug te lopen. Stiekem kijk ik of er een kortere, directere weg is. Helaas, die is alleen voor auto’s.
Achteraf viel de afstand best mee. En het bijkomend voordeel is dat je hetzelfde landschap weer eens van de andere kant bekijkt. Zie je de dingen toch anders. Zag ik op de heenweg niet het charmante boerenschuurtje wat een beetje scheef tegen de dijk aan staat te verzakken, zie ik het op de terugweg wel……………
t.naarsantiago@live.nl
Etappe 8
Het Friese deel van de Santiago route, het Jabikspaad, zit er op: van St. Jacobiparochie tot Hasselt, onder de rook van Zwolle. Al wandelend zijn er tot nu toe
ca. 250 km. (incl. verkeerd lopen) onder mijn schoenzolen door gegaan.
De etappe, van Vollenhoven tot Hasselt, was landschappelijk gezien een hele mooie. Landelijk en stil waren met name de kilometers over de lange slingerdijk na Genemuiden, langs de uiterwaarden van het Zwarte Water. Van verre zie je al de kerktoren van Hasselt, die heel langzaam dichterbij komt. Daar, in het centrum bij de Sint Stephanuskerk eindigt het met wulkjes gemarkeerde Friese Jabikspaad.
Vanaf dat punt tot aan de officieel bewegwijzerde Camino de Santiago in Maastricht, een knooppunt waar routes vanuit diverse windstreken samenkomen en verder gaan, zal ik via andere oude paden en pelgrimroutes voorlopig zelf mijn weg moeten uitzetten. Volgens een globale (Camino) overzichtskaart voert die weg in zuidelijke richting langs de IJssel, langs een aantal Hanzesteden en dan via Zevenaar-Nijmegen-Roermond naar Maastricht.
Nu sta ik in Hasselt, een Hanzestadje welke in 1252 stadrechten kreeg. Dat wist ik niet, maar sta dit gewoon te lezen op een informatiebord van de plaatselijke VVV. Dat het stadsrechten kreeg zal ik wel onthouden maar in welk jaar waarschijnlijk niet. Informatie van toeristische infopanelen blijft maar heel kort in je gedachten hangen. Verder lees ik nog dat belangrijke handelswaar vee, graan, lijnzaad en boter waren en dat Hasselt in de Middeleeuwen een belangrijke Nederlandse bedevaartsplaats was. Van de Heilige kapel rest nog slechts de fundering.
Het stadje oogt vriendelijk en bezit een aantal goed onderhouden monumentale panden, vooral rondom een klein historisch stadsplein bij de kerk. Buiten het centrum zijn er nog de restanten van een vestingmuur te vinden. Geschiedenis alom, als je het maar ziet.
Maar ook de mens van nu kan er alles zien en vinden betreffende zijn/haar noden, getuige de drukte in de winkelstraten, de volle tassen en de bijbehorende haastige tred van het shoppende publiek. Wat is het dan heerlijk, bedenk ik me, om alleen maar een rugzakje bij je te hebben en niets te hoeven. Nou ja niets, er moeten wel kilometertjes gemaakt worden natuurlijk!
Dan wacht me aan het eind van de dag een, toch wel, vervelende verrassing: ik kan niet meer met het openbaar vervoer terug naar mijn startpunt. Er zit niks anders op om dezelfde route dan maar terug te lopen. Stiekem kijk ik of er een kortere, directere weg is. Helaas, die is alleen voor auto’s.
Achteraf viel de afstand best mee. En het bijkomend voordeel is dat je hetzelfde landschap weer eens van de andere kant bekijkt. Zie je de dingen toch anders. Zag ik op de heenweg niet het charmante boerenschuurtje wat een beetje scheef tegen de dijk aan staat te verzakken, zie ik het op de terugweg wel……………
t.naarsantiago@live.nl
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
