Belgische Ardennen dl.2
Door: tineuitkoudum
Blijf op de hoogte en volg Tine
10 Mei 2012 | België, Hastière-Lavaux
Namen – Dinant - Hastière (B) – 65 km. - april 2012 - etappe 15
KOUDUM. De inspanning droop aan alle kanten van me af toen ik eindelijk boven op het rotsachtige plateau stond, na een klauterpartij van ca. 2 km. over een smal pad vol losliggende keien, gruis, boomwortels, laaghangende takken en tot overmaat van ramp ook nog glibberig slijk. Een pad met bovendien een stijgingspercentage van 11%. Boven gekomen viel er (gelukkig!) een klein regenbuitje. De druppels voelden als aangenaam verkoelend aan. Maar vooral het magnifieke weidse uitzicht maakte mijn klim meer dan goed.
Later bleek dat ik helemaal niet voor deze klim had hoeven kiezen, want vrij snel daarna liep de route weer omlaag en werd het me duidelijk dat ik ook beneden de loop van de Maas had kunnen volgen. Tja, was ik dan voor Jan met de korte achternaam omhoog geklommen? Nee, want dan was het grootse uitzicht me niet ten deel gevallen. Zo “hep elk nadeel dus z’n voordeel”.
Een voordeel was dit keer ook dat ik niet met een zware rugzak op pad was. Slechts een bescheiden dagrugtasje was mijn bepakking. De rest van de bagage werd voor me vervoerd door mijn echtgenoot die dit keer met auto en racefiets mee was om de Ardennen op zijn manier te doorkruisen.
Na het ontbijt ging ieder zijn/haar eigen ding doen en aan het eind van de middag arriveerden we weer op de volgende etappehalte, met de beoogde wandel- en fietskilometers in de benen. Het was verrassend om een stukje van de Camino eens op die manier te beleven. Hoewel het meer op een korte actieve vakantie leek dan op Pelgrimeren. Dat laatste is toch anders. Maar gezellig was het wel.
GANZEN
Tijdens mijn wandelroutes onderweg weer vele keren stilgestaan (zo schiet het niet op natuurlijk!) en om me heen gekeken. Opvallend zijn de enorme aantallen ganzen langs de Maasoevers. Deze beesten zijn knap brutaal, opdringerig zelfs. Ze worden gevoerd door iedereen die etensresten over heeft, ouderen of kinderen die een wandelingetje maken met een zakje broodkorstjes en soms ook een langstrekkende pelgrim die nog een platgedrukte kruimelige koek kwijt wil. Het gevolg is dat ze achter iedereen aan gaan en zich bijna niet laten verjagen. Spannend werd het toen een peloton racefietsers over het jaag/fietspad aan kwam denderen, terwijl een fiks aantal ganzen breeduit de weg bleven versperren. Het noodde de fietsers tot luid geroep en gesis maar de ganzen gakten en sisten even nijdig terug. Uiteindelijk fladderden ze, onder luid protest, massaal de rivier in. Ook de wielrenners vervolgden protesterend hun weg.
Zoveel ganzen, en ook eenden, als er langs de Maas zijn, zo weinig scheepvaart is er. Slechts een handjevol plezierjachtjes en een enkele vrachtboot kwamen voorbij op deze brede snelstromende rivier met vele sluizen en stuwen waarachter het water dan als een kolkende massa omlaag valt.
APPELFLAP
In Hastière aan de Maas vertelde de eigenaresse, een dame van Vlaamse afkomst, in ons laatste pension dat in de herfst van dit jaar de rivier, kunstmatig, zo goed als droog komt te liggen. Dit in verband met het onderhoud en schoonmaak van de diverse barrages en sluizen.
In dit karakteristieke, uit grijze Ardenner baksteen opgetrokken, pension met dikke muren, kleine ramen en hoge kamers wachtte een gastvrij onthaal. Ook werd de volgende morgen een uitstekend ontbijt geserveerd met als extra twee versgebakken huisgemaakte appelflappen. “Maar die kunt u ook meenemen”, werd er bij gezegd. Dat laatste deden we. Ze werden in folie gewikkeld en ons overhandigd met, in sappig Vlaams, de woorden: “Zo, een goede reis en een flap voor beiden”.
Die ochtend nog de resterende kilometertjes gelopen naar de Belgisch/Franse grens. Daar, waar het wandelpad overgaat in een N weg en alleen het bord van België te vinden is, zodat je ongemerkt zomaar ineens in Frankrijk bent. Vanaf dat punt trek ik, zoals mijn plannen er nu liggen vermoedelijk aan het eind van de zomer, weer verder …………(wordt vervolgd)
Tine Hekker
KOUDUM. De inspanning droop aan alle kanten van me af toen ik eindelijk boven op het rotsachtige plateau stond, na een klauterpartij van ca. 2 km. over een smal pad vol losliggende keien, gruis, boomwortels, laaghangende takken en tot overmaat van ramp ook nog glibberig slijk. Een pad met bovendien een stijgingspercentage van 11%. Boven gekomen viel er (gelukkig!) een klein regenbuitje. De druppels voelden als aangenaam verkoelend aan. Maar vooral het magnifieke weidse uitzicht maakte mijn klim meer dan goed.
Later bleek dat ik helemaal niet voor deze klim had hoeven kiezen, want vrij snel daarna liep de route weer omlaag en werd het me duidelijk dat ik ook beneden de loop van de Maas had kunnen volgen. Tja, was ik dan voor Jan met de korte achternaam omhoog geklommen? Nee, want dan was het grootse uitzicht me niet ten deel gevallen. Zo “hep elk nadeel dus z’n voordeel”.
Een voordeel was dit keer ook dat ik niet met een zware rugzak op pad was. Slechts een bescheiden dagrugtasje was mijn bepakking. De rest van de bagage werd voor me vervoerd door mijn echtgenoot die dit keer met auto en racefiets mee was om de Ardennen op zijn manier te doorkruisen.
Na het ontbijt ging ieder zijn/haar eigen ding doen en aan het eind van de middag arriveerden we weer op de volgende etappehalte, met de beoogde wandel- en fietskilometers in de benen. Het was verrassend om een stukje van de Camino eens op die manier te beleven. Hoewel het meer op een korte actieve vakantie leek dan op Pelgrimeren. Dat laatste is toch anders. Maar gezellig was het wel.
GANZEN
Tijdens mijn wandelroutes onderweg weer vele keren stilgestaan (zo schiet het niet op natuurlijk!) en om me heen gekeken. Opvallend zijn de enorme aantallen ganzen langs de Maasoevers. Deze beesten zijn knap brutaal, opdringerig zelfs. Ze worden gevoerd door iedereen die etensresten over heeft, ouderen of kinderen die een wandelingetje maken met een zakje broodkorstjes en soms ook een langstrekkende pelgrim die nog een platgedrukte kruimelige koek kwijt wil. Het gevolg is dat ze achter iedereen aan gaan en zich bijna niet laten verjagen. Spannend werd het toen een peloton racefietsers over het jaag/fietspad aan kwam denderen, terwijl een fiks aantal ganzen breeduit de weg bleven versperren. Het noodde de fietsers tot luid geroep en gesis maar de ganzen gakten en sisten even nijdig terug. Uiteindelijk fladderden ze, onder luid protest, massaal de rivier in. Ook de wielrenners vervolgden protesterend hun weg.
Zoveel ganzen, en ook eenden, als er langs de Maas zijn, zo weinig scheepvaart is er. Slechts een handjevol plezierjachtjes en een enkele vrachtboot kwamen voorbij op deze brede snelstromende rivier met vele sluizen en stuwen waarachter het water dan als een kolkende massa omlaag valt.
APPELFLAP
In Hastière aan de Maas vertelde de eigenaresse, een dame van Vlaamse afkomst, in ons laatste pension dat in de herfst van dit jaar de rivier, kunstmatig, zo goed als droog komt te liggen. Dit in verband met het onderhoud en schoonmaak van de diverse barrages en sluizen.
In dit karakteristieke, uit grijze Ardenner baksteen opgetrokken, pension met dikke muren, kleine ramen en hoge kamers wachtte een gastvrij onthaal. Ook werd de volgende morgen een uitstekend ontbijt geserveerd met als extra twee versgebakken huisgemaakte appelflappen. “Maar die kunt u ook meenemen”, werd er bij gezegd. Dat laatste deden we. Ze werden in folie gewikkeld en ons overhandigd met, in sappig Vlaams, de woorden: “Zo, een goede reis en een flap voor beiden”.
Die ochtend nog de resterende kilometertjes gelopen naar de Belgisch/Franse grens. Daar, waar het wandelpad overgaat in een N weg en alleen het bord van België te vinden is, zodat je ongemerkt zomaar ineens in Frankrijk bent. Vanaf dat punt trek ik, zoals mijn plannen er nu liggen vermoedelijk aan het eind van de zomer, weer verder …………(wordt vervolgd)
Tine Hekker
-
10 Mei 2012 - 20:14
Johannes V.d.Meer.:
Tine bedankt weer een leuk verslag. Ik geniet ook van de manier waarop je je reis beschrijft. -
10 Mei 2012 - 20:33
Ank:
jullie kijken wel wat gezapig, blij te horen dat 't niet alleen in Laaxum nat is!!! X
-
11 Mei 2012 - 04:28
Erna De Vries:
Tine, Wat gezellig onder de Friese Paraplu. Moet een veilig gevoel zijn.Leuk verslag, bedankt.
Erna. -
11 Mei 2012 - 06:01
Henk En Ria Wiss:
Hoi TIne. Blij dat je de naam van Fryslan hoog houdt....... En gezellig dat Gerard er soms ook bij is.
Veel wandelplezier nog!
Groetjes, Ria -
11 Mei 2012 - 07:52
Jos Beucker Andreae:
Chapeau Tine! Weer genoten van je verslag en met bewondering voor je prestatie. Leuk om je man te ontmoeten (al is het op de foto). Volgende etappe La douce France!
Tot gauw Jos -
11 Mei 2012 - 10:34
Dimitri:
T'is een mooi reis die je aan het maken bent, moeder! -
15 Mei 2012 - 18:48
Helma:
Goed gedaan vriendtjes,weer een etappe verder ,weer dichter bij je doel. -
24 Mei 2012 - 12:19
Yvonne Zorn:
Opeens bedacht ik dat ik nog een reisverslag te lezen had.
Bij deze gedaan en weer genoten.
Je schrijft zo beeldend; ik zie en hoor de ganzen.
Prachtige rivier en natuur, maar wat zien die straten er armetierig uit.
Maar ja, het regent, wat wil je.
Kijk uit naar je volgende trip.
Groetjes! -
16 Juni 2012 - 18:15
Erik Knuijt:
Op de fiets gaat het veel sneller
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
