Voie Verte / Groene Route / deel1
Blijf op de hoogte en volg Tine
15 September 2012 | Frankrijk, Charleville-Mézières
Hastière (B) – Charleville Mézières (Fr) - 85 km. - September 2012 – etappe 16
KOUDUM. Toen ik eind april mijn wandelschoenen in de gang zette heb ik de hele zomer een wandelpauze genomen. Begin september werd het tijd om weer kilometers toe te voegen aan mijn meerjarig Camino plan. Ik pakte de wandeldraad op bij het eindpunt van de vorige etappe: de grens van België en Frankrijk.
Mijn keuze was gevallen op de Voie Verte Trans Ardennes, een route door de Franse Ardennen: een 85 km. lang wandel/fietspad langs de Maas. De weersgoden voorspelden goed weer en dat klopte. Nadat de dagelijkse dichte ochtendmist was opgetrokken scheen de zon uitbundig en liep de middagtemperatuur soms op tot ca. 30 graden.
OP SKEELERS
Toen ik ter hoogte van Vireux-Wallerand, ongeveer op 1/3 van de route wat om me heen stond te kijken om foto’s te maken stopte naast mij een skeeler met een stevige rugzak en een bezwete kop. In zo’n situatie kijk je elkaar aarzelend aan en vervolgens is een hardop uitgesproken woord voldoende: “Santiago?”
“Wolf Herbst aus Krefeld”, stelde hij zich voor en we wisselden wat route gegevens uit. Intussen had ik vanuit mijn ooghoek gekeken naar zijn linkerbeen dat in een stevige bandage was gewikkeld. Hij legde uit dat hij na een knieoperatie, in dit voorjaar het plan had opgevat om op skeelers naar Santiago te gaan, verdeeld over een aantal etappes binnen een tijdsbestek van drie jaar.
Louter voor de sportiviteit en ook “om te bewijzen dat je met een geopereerde knie daartoe in staat bent”, zei hij met nadruk, terwijl het zweet in straaltjes van zijn hoofd liep.
We namen afscheid en toen hij bij de volgende Maasbocht uit mijn blikveld verdween vroeg ik me ernstig af hoe hij dat in de Pyreneeën gaat doen op skeelers……?
EXTRA KILOMETERS
Intussen waren een drietal fietsers mij achterop gereden. Bepakt en bezakt spraken ook zij het toverwoord: “Santiago?”
Dit waren drie Vlamingen, een broer en zus en een vriend. Ze kwamen uit de buurt van “den Antwerp” en maakten een omweg over deze “Voie Verte Trans Ardennes. Deze sportievelingen hopen medio oktober in Santiago aan te komen.
Dat ik door mijn keuze om deze Groene Route te volgen een flink stuk van de originele route afweek moet Sint Jacobus mij maar vergeven. Ik kies regelmatig voor een, naar mijn gevoel, landschappelijk mooiere weg, ook al is die kilometers langer. Mits deze weg natuurlijk wel in zuidelijke richting loopt. Ergens bij Reims, zo is mijn voornemen, sluit ik weer aan op de officiële Camino.
Volgens mijn broer maak ik daarom steeds onnodig extra kilometers. “Jij loopt op deze manier wel 3000 km. in totaal”, zei hij een keer tegen me.
Nou en, dacht ik, toen ik de zoveelste, onnodige (?), maar wel mooie Maasbocht achter me liet. En ik ben nooit de enige, heb ik gemerkt, die soms een “omweg” kiest. Wie weet is dat de volgende keer weer zo………………….(wordt vervolgd)
KOUDUM. Toen ik eind april mijn wandelschoenen in de gang zette heb ik de hele zomer een wandelpauze genomen. Begin september werd het tijd om weer kilometers toe te voegen aan mijn meerjarig Camino plan. Ik pakte de wandeldraad op bij het eindpunt van de vorige etappe: de grens van België en Frankrijk.
Mijn keuze was gevallen op de Voie Verte Trans Ardennes, een route door de Franse Ardennen: een 85 km. lang wandel/fietspad langs de Maas. De weersgoden voorspelden goed weer en dat klopte. Nadat de dagelijkse dichte ochtendmist was opgetrokken scheen de zon uitbundig en liep de middagtemperatuur soms op tot ca. 30 graden.
OP SKEELERS
Toen ik ter hoogte van Vireux-Wallerand, ongeveer op 1/3 van de route wat om me heen stond te kijken om foto’s te maken stopte naast mij een skeeler met een stevige rugzak en een bezwete kop. In zo’n situatie kijk je elkaar aarzelend aan en vervolgens is een hardop uitgesproken woord voldoende: “Santiago?”
“Wolf Herbst aus Krefeld”, stelde hij zich voor en we wisselden wat route gegevens uit. Intussen had ik vanuit mijn ooghoek gekeken naar zijn linkerbeen dat in een stevige bandage was gewikkeld. Hij legde uit dat hij na een knieoperatie, in dit voorjaar het plan had opgevat om op skeelers naar Santiago te gaan, verdeeld over een aantal etappes binnen een tijdsbestek van drie jaar.
Louter voor de sportiviteit en ook “om te bewijzen dat je met een geopereerde knie daartoe in staat bent”, zei hij met nadruk, terwijl het zweet in straaltjes van zijn hoofd liep.
We namen afscheid en toen hij bij de volgende Maasbocht uit mijn blikveld verdween vroeg ik me ernstig af hoe hij dat in de Pyreneeën gaat doen op skeelers……?
EXTRA KILOMETERS
Intussen waren een drietal fietsers mij achterop gereden. Bepakt en bezakt spraken ook zij het toverwoord: “Santiago?”
Dit waren drie Vlamingen, een broer en zus en een vriend. Ze kwamen uit de buurt van “den Antwerp” en maakten een omweg over deze “Voie Verte Trans Ardennes. Deze sportievelingen hopen medio oktober in Santiago aan te komen.
Dat ik door mijn keuze om deze Groene Route te volgen een flink stuk van de originele route afweek moet Sint Jacobus mij maar vergeven. Ik kies regelmatig voor een, naar mijn gevoel, landschappelijk mooiere weg, ook al is die kilometers langer. Mits deze weg natuurlijk wel in zuidelijke richting loopt. Ergens bij Reims, zo is mijn voornemen, sluit ik weer aan op de officiële Camino.
Volgens mijn broer maak ik daarom steeds onnodig extra kilometers. “Jij loopt op deze manier wel 3000 km. in totaal”, zei hij een keer tegen me.
Nou en, dacht ik, toen ik de zoveelste, onnodige (?), maar wel mooie Maasbocht achter me liet. En ik ben nooit de enige, heb ik gemerkt, die soms een “omweg” kiest. Wie weet is dat de volgende keer weer zo………………….(wordt vervolgd)
-
15 September 2012 - 21:11
Johannes V.d. Meer.:
Hallo Tine,
Heb lang gewacht op jouw verslag maar daar is het dan eindelijk. Je hebt het met het weer goed getroffen en lukte ook fotos te plaatsen waar ik nog steeds moeite mee heb.
Ga later de route later nog eens bekijken, heb dat stuk ook nog niet gelopen. Net terug verjaardag tweeling Deventer.
Groet Johannes. -
15 September 2012 - 21:58
Ank:
Mooi verslag van super mooie route! X
-
16 September 2012 - 09:10
Erna:
Hé Tine,
Met zo'n mooie rugzak kan jij gemakkelijk wat kilometers meer lopen..Prachtige plaatjes, de rust straalt er van af.
Bedankt weer voor je gezellig verslag.
Gr. v. Erna. -
16 September 2012 - 12:12
Jos:
Geweldig Tine, je bent weer begonnen aan het vervolg van je camino naar Santiago. Goed om te durven afwijken van de geëigende paden. Denk aan Odysseus' Ithaca de reis er naar toe was belangrijker dan het bereikte doel. (ken je het gedicht van Kavafis "Ithaca"?)
Wij blijven je volgen en hopen dat je nog veel van deze mooie (om)wegen zult maken.
groet, Jos -
18 September 2012 - 09:36
Yvonne Meesters:
Ha Tine,
Wat een prachtig reisverslag weer.
Ik word bijna jaloers op je, terwijl ik achter mijn bureau zit te werken aan de voorbereidingen van mijn cursussen autobiografisch schrijven. En dan denk ik maar weer: je kunt lopen langs de Maas en je kunt lopen door de herinneringen van je leven. Beide leveren een boeiende reis met vergezichten op en ontroerende verslagen.
Ik volg je graag,
Yvonne
-
18 September 2012 - 11:23
Dita Meijering:
Hallo Tine,
Geniet elke keer weer van je verslag en denk dan: Zou ik/zouden wij (Rob en ik) ook moeten gaan doen als Rob gestopt is. Toekomstmuziek? Geniet dus voorlopig van jouw verslagen. Groeten, Dita.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
