Voie Verte / Groene Route / deel 2
Blijf op de hoogte en volg Tine
26 September 2012 | Frankrijk, Charleville-Mézières
Charleville-Mézières (Fr.)- september 2012 - etappe 17
KOUDUM. In een van de dorpen die aan de Groene Route liggen, had ik een overnachting gereserveerd in een wandel- en fietsvriendelijk pension, een maison des Randonnées. Gezien de omschrijving en het milde prijsje zou het eenvoudig zijn.
Na lang zoeken - want low budget onderkomens liggen meestal ver buiten de beschaving - sta ik voor een kasteelachtige villa. Deze glorieuze aanblik van de entree aanblik bracht mij ernstig aan het twijfelen, hoewel het adres klopte.
Op mijn aanbellen kwam geen reactie. Een rondje om het pand bracht ook geen opheldering: alle lichten uit, alle deuren potdicht.
Ik ga op een van de tuinstoelen zitten en vraag me af wat te doen……..
Terug naar het dorp? Daar had ik een hotel gezien. Dat er in dat dorpshotel geen kamer meer vrij zou kunnen zijn, wilde ik nog even niet aan denken.
In de tijd dat ik op de tuinstoel zit verschijnen er nog twee wandelaars. Ook op hun gezichten zie ik twijfel.
Dan ontdekken we in een hoekje van een raam een briefje: geopend vanaf 19.00 uur.
We kijken op de klok en constateren dat het al zeven uur is geweest. Gedrieën zitten we wat gelaten te wachten, intussen kijk ik nog eens naar het statige pand. Zie doorhangende dakgoten, een kapotte regenpijp en afbladderend verfwerk. Veel, zeer veel achterstallig onderhoud. Dus wat in eerste aanblik chique leek, is dat helemaal niet. Behalve de entree, die mag er wezen.
Ineens komt er een auto aanstuiven die met gierende banden stopt voor de deur. Een mevrouw stapt gehaast uit en begint zich te excuseren. Ze biedt direct koffie aan, vraagt nauwelijks wie wij zijn en deelt kamersleutels uit.
Mijn kamer, op de 2e etage, schittert van de (charmante) vergane glorie: krakend ledikant, ouderwetse wastafel met piepende draaikranen, een in een hoekkast verstopt toilet met maalinstallatie die na gebruik een takkenherrie maakt, een badkamertje met ligbad - ja dat dan weer wel -, helaas is het ophanghaakje voor de douche kapot. Het kamertje heeft wel een magnifiek uitzicht. Dat maakt veel goed.
KLEFFE KOEKJES
Deze Groene Route ligt in een landschappelijk mooie streek waar armoede een gezicht krijgt in de vorm van veel verwaarloosde- en verlaten panden. Er zijn nauwelijks winkels meer te vinden in de kleine dorpjes, laat staan horeca gelegenheden. Zo zocht ik op een ochtend naar een bakker maar vond slechts een mini supermarktje. De voorraad van het winkeltje deed Oost-Europees aan: half lege schappen. De tegelvloer was plakkerig en bij elke stap die ik zette klonk er een zuigend geluid onder mijn zolen.
Gelukkig hadden ze wel voldoende vers fruit, dus gewapend met een voorraadje bananen, wat bekertjes yoghurt, een pak koekjes en een fles water wandelde ik verder. Vieze kleffe koekjes, bleek later. Zelfs de ganzen in de Maas trokken er hooghartig hun snavels voor op.
De wat grotere plaatsen hebben wel een supermarkt, meerdere café’s en soms een pension of (budget-)hotel-restaurant. Op het dorpsplein steevast een Jeu de Boules baan waarop mannen, luidruchtig, hun competitie spelen. Ik kijk het, vanaf een bankje in de zon, een tijdje aan en zie het plezier van de heren.
Later gebruik ik in een onooglijk restaurantje een warme maaltijd die uitstekend smaakt. Als pelgrim kun je soms heel primitieve neigingen vertonen. Eten en een slaapplek bemachtigen hebben dan even voorrang op mooie uitzichten en diepgaande gedachten………..…(wordt vervolgd)
KOUDUM. In een van de dorpen die aan de Groene Route liggen, had ik een overnachting gereserveerd in een wandel- en fietsvriendelijk pension, een maison des Randonnées. Gezien de omschrijving en het milde prijsje zou het eenvoudig zijn.
Na lang zoeken - want low budget onderkomens liggen meestal ver buiten de beschaving - sta ik voor een kasteelachtige villa. Deze glorieuze aanblik van de entree aanblik bracht mij ernstig aan het twijfelen, hoewel het adres klopte.
Op mijn aanbellen kwam geen reactie. Een rondje om het pand bracht ook geen opheldering: alle lichten uit, alle deuren potdicht.
Ik ga op een van de tuinstoelen zitten en vraag me af wat te doen……..
Terug naar het dorp? Daar had ik een hotel gezien. Dat er in dat dorpshotel geen kamer meer vrij zou kunnen zijn, wilde ik nog even niet aan denken.
In de tijd dat ik op de tuinstoel zit verschijnen er nog twee wandelaars. Ook op hun gezichten zie ik twijfel.
Dan ontdekken we in een hoekje van een raam een briefje: geopend vanaf 19.00 uur.
We kijken op de klok en constateren dat het al zeven uur is geweest. Gedrieën zitten we wat gelaten te wachten, intussen kijk ik nog eens naar het statige pand. Zie doorhangende dakgoten, een kapotte regenpijp en afbladderend verfwerk. Veel, zeer veel achterstallig onderhoud. Dus wat in eerste aanblik chique leek, is dat helemaal niet. Behalve de entree, die mag er wezen.
Ineens komt er een auto aanstuiven die met gierende banden stopt voor de deur. Een mevrouw stapt gehaast uit en begint zich te excuseren. Ze biedt direct koffie aan, vraagt nauwelijks wie wij zijn en deelt kamersleutels uit.
Mijn kamer, op de 2e etage, schittert van de (charmante) vergane glorie: krakend ledikant, ouderwetse wastafel met piepende draaikranen, een in een hoekkast verstopt toilet met maalinstallatie die na gebruik een takkenherrie maakt, een badkamertje met ligbad - ja dat dan weer wel -, helaas is het ophanghaakje voor de douche kapot. Het kamertje heeft wel een magnifiek uitzicht. Dat maakt veel goed.
KLEFFE KOEKJES
Deze Groene Route ligt in een landschappelijk mooie streek waar armoede een gezicht krijgt in de vorm van veel verwaarloosde- en verlaten panden. Er zijn nauwelijks winkels meer te vinden in de kleine dorpjes, laat staan horeca gelegenheden. Zo zocht ik op een ochtend naar een bakker maar vond slechts een mini supermarktje. De voorraad van het winkeltje deed Oost-Europees aan: half lege schappen. De tegelvloer was plakkerig en bij elke stap die ik zette klonk er een zuigend geluid onder mijn zolen.
Gelukkig hadden ze wel voldoende vers fruit, dus gewapend met een voorraadje bananen, wat bekertjes yoghurt, een pak koekjes en een fles water wandelde ik verder. Vieze kleffe koekjes, bleek later. Zelfs de ganzen in de Maas trokken er hooghartig hun snavels voor op.
De wat grotere plaatsen hebben wel een supermarkt, meerdere café’s en soms een pension of (budget-)hotel-restaurant. Op het dorpsplein steevast een Jeu de Boules baan waarop mannen, luidruchtig, hun competitie spelen. Ik kijk het, vanaf een bankje in de zon, een tijdje aan en zie het plezier van de heren.
Later gebruik ik in een onooglijk restaurantje een warme maaltijd die uitstekend smaakt. Als pelgrim kun je soms heel primitieve neigingen vertonen. Eten en een slaapplek bemachtigen hebben dan even voorrang op mooie uitzichten en diepgaande gedachten………..…(wordt vervolgd)
-
26 September 2012 - 15:08
Wietske :
Hey Tine,
Prachtig verslag en ik zie je daar zitten op de stoel bij maisson des Randoneés met een gezicht.......
Maar gelukkig het bad en het prachtige uitzicht maakt weer veel goed.
Ik geniet weer volop van al je indrukken die je weer mee maakt.
gr. Wietske -
27 September 2012 - 07:34
Ria Wiss:
Hoi TIne.
Tja... erg schilderachtig ziet het er ook niet uit, maar ja... je moet alles een keer meegemaakt hebben, zeggen ze, dus... En na de kleffe koekjes smaakt zo'n maaltijd natuurlijk des te beter.
Groetjes, Ria -
27 September 2012 - 08:09
Erna De Vries:
Hallo Tine,
Wat een enig verslag en wat een tegenstellingen.
Het wegrestaurant vind ik super, de mens is vindingrijk.
Leuke fotos ook, die een indruk geven over wat jij meemaakt. Bedankt voor het delen(de koekjes hoef ik niet hoor)
Groet van Erna. -
27 September 2012 - 08:09
Erna De Vries:
Hallo Tine,
Wat een enig verslag en wat een tegenstellingen.
Het wegrestaurant vind ik super, de mens is vindingrijk.
Leuke fotos ook, die een indruk geven over wat jij meemaakt. Bedankt voor het delen(de koekjes hoef ik niet hoor)
Groet van Erna. -
27 September 2012 - 12:30
Yvonne:
Ha Tine, wat een geweldig leuk verslag.
Wat een belevenissen.!! Stoer dat je dit allemaal laat gebeuren.
Leuke foto's met een herkenbare sfeer van onze vakanties.
En wat een "super" supermarkt.
Armoede noemen wij dat, maar de mannen lijken zeer tevreden met hun spelletje jeu de boule.
Ik kijk uit naar je volgende verslag.
Yvonne Zorn
-
29 September 2012 - 14:37
Johannes V.d. Meer.:
Hallo Tine.
Net terug van midweek Sauerland (wat een leven) lees ik jou verslag. Geweldig vooral die foto van dat Weg -Restaurand vind ik prachtig. En dan die dorpstraatjes en al die oude gebouwen en kloosters missen wij hier toch wel. -
01 Oktober 2012 - 11:57
Helma:
Hallo Tine
Wateen glbetrotter en stoer wijfie,ik geniet van jou mooie verslagen,en wacht met spanning op de volgende .
Liefs Helma
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
